Ayet gayet açık; “ Müminler kardeştir” Yaşıyor olduğumuz hayat da gayet açık. Açıklarımız örtbas edilmeyecek, ötelenmeyecek kadar çok; bu çokluktan olmalı insanlar İslâm’a uzak duruyor.
Suriye ne söylüyor, Mısır ne okuyor, Irak ne halde? İslâm coğrafyası, Mü’min kalbi, Müslüman zihni; bütünlük arz etmiyor, birliktelik göstermiyor; oluyor olsaydı bu kan akar, bu bölünmüşlük olur, bu çarpışmalar yaşanır mıydı?
Modern zamanlarda ırkçılık virüsüyle ana kolonlar yıkıldı, post modern zamanlarda gruplar, hizipler, marjinal kümelenmeler kendi içlerinde ve birbirleriyle çarpıştırarak büsbütün dağıtılıyor. Oyun aynı oyun; sureti farklı, ismi farklı, figüranları farklı; hedef, bir atan Mümin kalbi, beraber düşünen Müslüman aklı, beraber hareket eden İslâm Cemaati.
Büyük oyunu önde duranların görmesi gerekirken şimdilerde yaşadığımız umulmadık kırılma ve çarpışma yeni yeni kurmaya çalıştığımız gök kubbemizi zedeliyor. İttihad-ı İslâm, ümmet fikri, İslâm Cemaati gibi kavramlar lafızdan ibaret kalıyor, zihne yerleşmiyor, kalbe oturmuyor, hayata hal olarak yansımıyor maalesef. Yaşantımız bunun açık şahidi.
Kendini, grubunu temize çıkarma gafletinden ayılmadıkça da bu açık kapanacak gibi değil. Irmaklar nehirlere, nehirler denize akar; bu açık gerçeği bildiğimiz halde niye uygulamayız? Kendi küçük ırmağında durmakta ısrar edene denecek bir şey var mı?
Olayları, fikirleri pekâlâ konuşabilir, tartışır, yerer veya yüceltiriz. Şahsı hedef alan, şahsı küçülten, şahsı yok etmeye yönelen bir fiili işlemek Müslüman bir akla ve kalbe yaraşır ve yakışır mı? Yakışıksız saldırılar, ölçüsüz tartışmalar, mesnetsiz ithamlar; fasıklara gün doğuruyor, ümmet düşmanlarını sevindiriyor, İslâm cemaatini bölmek isteyenlerin işini kolaylaştırıyor. Boş lakırdı teviller maneviyatımızı bozuyor, yersiz yorumlar enerjimizi tüketiyor, zanlı söylemler sadakati ve itimadı azaltıyor; bedbinliğe kapı açıyor, ümitsizliğe geçit veriyor, şevki söndürüyor.
Bütün bunların üstüne biz istikamet üzereyiz deme pişkinliği pes dedirtiyor. Küçük sularda boğulan kafalar olduğumuzu göremeyecek kadar ufkumuz daralmış. Kapılar kapalı, pencereler sürgülü; adı sadakat, adı sebat!
Evet, “Müminler kardeştir” açık hakikati, açık bir şekilde yaşasak nice kapılar, nice pencereler açılacak, hepimiz ümmet ummanında buluşacak, İslâm cemaati ile kucaklaşacak, akıl kalp bütünlüğü ile kıtaları bayramlara taşıyacağız inşaallah. Kardeşler adedince ümit içindeyiz, kâinat kadar büyük delil bu ümidi destekliyor ve besliyor.