Hâlihazırda ülkemizde, ifsat ve dinsizlik komitelerinin yol açtıkları korkutucu bir iman ve ahlâk buhranı yaşanmaktadır. Bunu tedavi etmek için güçlü, aktif bir iman ve Kur’ân hizmetine âcilen ihtiyaç vardır.
Ne yazık ki günümüzde Diyanet Teşkilâtı dâhil, çoğunluğu siyasetin yörüngesine giren ve yüz binlerce mensubu bulunan cemaat ve tarikatlar, yaşanan buhranın tedavi edilmesinde pek etkili olamamaktadırlar. Zira toplum, devletin ve siyasetin yönlendirmesiyle yapılan dinî hizmetlere pek itibar etmemektedir.
Bu işte sivil, hasbi ve siyasetin etki alanına girmeyen Nur Talebelerine, bilhassa Yeni Asya Camiasına çok önemli vazifeler düşmektedir. Camianın, buhranı tedavi edecek etkili iman hizmeti yapabilmesi için, kendisinin şahs-ı manevisinin güçlü ve mütesanit olması lâzımdır.
Bunun yolu; daire içindeki her bir Nur Talebesinin ihlâs, uhuvvet ve tesanüt düsturlarını hayata geçirerek, çakıl taşları mesabesindeki ihtilâfları meşveret zeminlerinde Nurun ölçüleri ışığında insaf ve kavl-i leyyin ile izale ederek kardeşleriyle el ele verip, hizmete katkı sağlamasıyla tahakkuk eder.
Aziz Üstadımız Bediüzzaman, ‘Lâhika’larda geçtiği üzere, Nur Talebelerinden hizmetten önce, aralarında uhuvvet ve tesanüdü tesis etmelerini istediği bilinmektedir.
Her bir Nur Talebesi, saff-ı evvel ağabeylerin yaptığı gibi, dedikodulara itibar etmemesi, arayı bozmaya çalışanlara fırsat vermemesi gerekmektedir.
Düşmanlık duygusunu zındıklar, mütecaviz dinsizler yerine, dâvâ arkadaşlarına yöneltmek, meşveret zeminleri haricinde sosyal medya vb. yerlerde kardeşlerini isim vererek gıybet etmek, meşveret kararlarını tenkit etmek, dâvâya ve iman hizmetine katkı değil zarar vermektir. Bu işin, manevî vebali ağır olup, zındıkanın camiayı ifsat planına yardım hesabına geçeceği muhakkaktır.
Hülâsa: Sadık ve şuurlu bir Nur Talebesinin şe’ni; tefrika tuzaklarını boşa çıkarıp ihlâsla hizmete odaklanmak; günlük Risale okumayı ihmal etmemek, okuduğu iman ve Kur’ân hakikatlerini anlamak, hazmetmek ve hayata geçirmektir.
İkinci plandaki işi ise; yaptıklarını aile fertleri ve yakınlarına tavsiye etmek, sonra da Nurlar’ı, gazete ve neşriyatımızı muhtaç olan kimselere uygun bir yol ile ulaştırmaya gayret etmektir. Bunun gerçekleşmesi halinde, diğer dinî gruplara nümune-i imtisal olunacağı ve ahlâk buhranının hallinin kolaylaşacağı ümit edilir.