Nasreddin Hoca, dağa odun toplamaya gitmiş. Odunları kesip eşeğine yüklemiş. Eşeği yola indirmiş. İşi de biraz aceleymiş.
Eşeğe:
“Sen var düz yoldan git.” demiş.
“Yolu biliyorsun. Nasıl olsa eve varırsın. Benim işim acele. Ben de kestirmeden gideyim.”
Hoca, kestirmeden evin yolunu tutmuş. Eve varmış, çapasını alıp bostana gitmiş. İşlerini bitirip dönmüş.
Akşam da olmak üzereymiş. Eve varır varmaz eşeğin gelip gelmediğini sormuş. Eşeğin gelmediğini öğrenince canı sıkılmış.
“Varıp bakayım. Bizim eşek nerelerde kaldı?” diyerek merakla yola düşmüş. Odun kestiği yere kadar yürümüş.
Varıp bakmış ki, bir de ne görsün? Eşek, sırtında odun bıraktığı yerde öylece durmuyor mu?
Hoca eşeğe yaklaşıp:
“Seni gidi seni!” demiş. “Hâlâ bıraktığım yerde otluyorsun!”