Sancı iyiden iyiye şiddetlendi; demek ki doğum da bir hayli yakınlaştı. Temennîmiz, bu doğumun, çekilen sıkıntıları unutturacak mutlu bir başlangıca vesile olması. Esasen, Bediüzzaman’ın işaret ettiği gibi, sıkıntı ve musîbetler geçmiş hata ve kusurların neticesi, ama gelecek saadetin de başlangıcıdır.

Gerçek şu ki, ilâhî kanun her zaman olduğu gibi bugün de hükmünü icra ediyor ve neye lâyıksak o şekilde idare olunuyoruz. İçinde debelendiğimiz her bir kriz, sonuçta kendi hatalarımızın bir tezahürü.

Eğer kahir ekseriyeti samimî Müslüman olan bir toplumda, çoğunluğun iradesiyle açıkça çelişen işler bu kadar kolayca yapılabilir hale geldiyse, bunda rol sahibi faktörleri çok iyi tahlil etmek gerekir.

Bu çerçevede, bin yıldır İslama hizmet etmiş ve bunu şeref bilmiş bir milletin çocukları olarak bu sıkıntıları yaşamamızın en önemli sebebi, hadislerle haber verilen ahirzaman hadiselerini doğru teşhis ve tahlil noktasında pek başarılı olunamayışıdır.

Bunun sebebi ise, Kur’an’ın çağa mesajını okuyup duyurmakla ve bu çerçevede ahirzamanı da bu mesajın ışığında değerlendirip gerekli ikaz ve irşadlarda bulunmakla vazifelendirilmiş olan “Çağın Müceddidi”ne tam anlamıyla kulak verilmemesidir.

Bilhassa içtimaî ve siyasî konularda ortaya konulmuş bulunan ölçü ve prensiplerin çeşitli gerekçelerle ihmal edilmesi, mevcut sıkıntıları getirmiştir.

Bu meyanda yapılan en büyük hatalardan biri, milyonlarca insanın hem ebedî hayatını mahveden, hem de son dönemde yaşadığımız çok boyutlu krizlerde görüldüğü gibi dünyevî saadetinin de canına okuyan ahirzaman eşhasının ve zihniyetinin kimi dindarlarca hâlâ referans olarak görülmesidir.

Çözüm için, sıkıntı ve sorunun aslî kaynağından medet umulursa, çıkış yolu bulmak mümkün mü?

Bir diğer hata, güya söz konusu eşhas ve zihniyetle mücadele adına siyasete soyunulması, ama bu siyasetin, yine o eşhas ve zihniyetin gölgesi altında ve de ona yaranmaya çalışarak yapılmasıdır.

Nitekim bu istikametteki son derece yanlış girişimler ters tepmiş; sahiplerini son derece hazin ve zelil durumlara düşürmüş; ama faturası ve maliyeti onlarla sınırlı kalmamış; topyekûn dinî inkişafa zarar verirken, eldeki kazanımların hebası ile çok gerilere gidilmesine yol açan ağır sonuçlar getirmiştir.

Oysa Çağın Müceddidi’nin Kur’an’ın nuruyla ahirzaman hadislerinden çıkardığı “Bu zamanda siyaset yoluyla netice alınamaz” dersine kulak verilip itibar edilseydi, hem bunlar olmaz, hem de uzun yılların sabır ve çile yüklü çalışmalarıyla oluşturulan muazzam potansiyel yanlışlara kurban edilmezdi.

Çağın Müceddidi, bütün mesailerin milletin irşadı ve yeni nesillerin imanî değerlerle teçhizi noktasında yoğunlaşması, bu değerlerin topluma mal edilmesi ve böyle bir sivil toplum yapısının güçlendirilip öne çıkarılması zarureti üzerinde duruyordu.

Siyasette ise, ahirzaman zihniyetinin bürokratik mekanizmalardaki ağırlığına karşı, milletin içinden çıkmış demokrat kadrolara güç verilmesi tavsiyesinde bulunuyor; “bid’a rejimi”nin tahribatını tamir için en geçerli ve sağlıklı yolun, hürriyetlere zemin hazırlayacak bu kadrolarca açılacağını bildiriyordu.

Güya “din adına“ siyaset yanlışına girişenler, dine ve dindarlara verdikleri zararın yanında, millî iradeyi parçalayıp demokratları zaafa düşürmek suretiyle de “bid’a rejimi”nin ömrünü uzatmış oldular.

Ümit ediyoruz ki, hiç değilse yaşanan bunca hadiseden sonra Çağın Müceddidi’nin haklılığı anlaşılır, başımıza gelen sıkıntı ve musîbetlerden gerekli ibret dersleri çıkarılır ve ona göre de hareket edilir.

Zaten başka da bir çıkış yolu yok...

(Bu yazımız 18 yıl önce, 

10.11.2001‘de çıkmıştı.)