Fihrist Risalesi’nin sonundaki Takriz yazısında, ahirzamanda gelecek vazifeli zatın siyaset âlemindeki vazifesiyle ilgili tarifin yorumunu geçen haftaki yazımızda yapmıştık.
Diğer vazifelere bu hafta devam edelim:
* Diyanet: İngiliz işgalindeki İstanbul’da Hutuvat-ı Sitte eseriyle yaptığı tarihî hizmet sonrası ısrarlı davetlerle gittiği Ankara’daki tesbit ve teşhislerinin ardından siyaseti ve dünyayı tamamen terk edip Van’da inzivaya çekilerek ibadet ve tefekküre yoğunlaşması ve diyanetteki vazifesini böyle ifa etmesi.
* Saltanat: Risale-i Nur’un telif ve neşriyle, iman ve Kur’an hakikatlerinin milyonlarca kalbi fethedip, ulaştığı gönüllerde manevî bir taht kurması ve kalplerin sultanı olması.
Demek ki, buradaki saltanatı maddî ve siyasî bir hâkimiyet ve hükümranlık değil, gönüllerin fethi ve akılların iknası üzerine bina edilen manevî bir fetih olarak anlamak gerekiyor. Zaten Eski Said döneminde yazılanlardan, Üstadın vefatından önce verdiği en son derse kadar hep bu mesajları görüyoruz.
“Siyaset topuzu bu zamanda kalbi ıslah etmez. Yüz elimiz olsa ancak nura kâfi gelir.”
“Fen ve sanat silahıyla, i’lâ-yı kelimetullahın en müthiş düşmanı olan cehil, fakr ve ihtilâf-ı efkâra cihad edeceğiz. Cihad-ı haricîyi Şeriat-ı Garranın berahin-i kàtıasının (kesin deliller) elmas kılıçlarına havale edeceğiz.”
“Medenîlere galebe çalmak ikna iledir, söz anlamayan vahşiler gibi icbar ile değildir.”
Bu ölçüler bizi, Takrizde bahsedildiği halde ayrı bir madde halinde izahı yapılmayan cihad vazifesinin şu yorumuna getiriyor:
“Kur’an-ı Mu’cizü’l-Beyanın elmas kılıcı Risale-i Nur’la, eşedd-i küfre karşı tam mukabele ve mücahede ederek, iman ve Kur’an’a karşı olan azgınca tecavüzatın önlenmesi.”
En son dersteki “Asıl mesele bu zamanın cihad-ı manevîsidir. Manevî tahribatına karşı set çekmektir. Maddî değil, manevî hizmetler lâzımdır. Bizler asayişi muhafazayı netice veren müsbet iman hizmeti içinde her bir sıkıntıya karşı sabır ve şükürle mükellefiz” ifadeleri bu manayı açıklıyor ve tamamlıyor.
Netice: Ahirzamanda vazifeli zatın siyaset, diyanet, saltanat ve cihad vazifeleri, esas itibarıyla iman ve fikir temelinde manevî bir fetih hareketi olarak ifa edilmiş ve ediliyor.
Bunların maddî ciheti ise şartlarına bağlı.