Böyle bir işbirliğine öncelikle Türkiye kamuoyu  ne kadar hazır? Toplum bunun ihtiyaç olduğuna ne nisbette inanıyor? Toplumun kahir ekseriyeti yüzde 60-70 bunu istemedikçe İrade-i Külliye bunu tecellî ettirir mi? Bir şey vacip olmadıkça vücuda gelir mi?

Diğer İslâm ülkelerinin (Mısır, Suudi-Arabistan, İran, Pakistan vb.) durumları ne? Çok fazla bilmiyoruz. Görülen o ki, o ülkelerin kamuoyu da buna pek hazır değil. Öyleyse ya hep ya hiç deyip oturalım mı? Elbette oturmayalım. Bir şey bütün bütün elde edilmezse bütün bütün de terk edilmez. Mevcut şartlar içerisinde yapabileceğimizi yapmak durumundayız.   

 İslâm ülkelerinin öncelikle siyasî, ekonomik, askerî, vb. sistemlerini oturtarak kendi ayakları üzerinde duracak hale gelmeleri gerekiyor. Bunun için de demokrasilerini  yerleştirmeleri esastır. Tâ ki toplumda gücünü gösterebilsinler. Bugün Türkiye bile buna hazır diyebilir miyiz? Demokrasisini yerleştirmiş, siyasî, askerî, ekonomik gücünü tam olarak oturtmuş bir Türkiye olmalı ki diğer İslâm ülkelerine örnek olsun.

Böyle bir ittihada dünya kamuoyu hazır mı? Dünya siyasetine yön veren etkili güçler, istemeseler de sessiz kalabilirler mi? Küçülen dünyada İslâm ülkeleri-etkili güçler ne derse desin- biz istediğimizi yaparız iradesini gösterebilirler mi? Birinci Avrupa dediğimiz -müsbet Avrupa- bu kıvama gelmiş midir? En önemlisi de İttihad-ı İslâmın esası olan i’lâ-yı Kelimetullah yani insanlığı tevhide, marifetullaha, hak ve hakikate davet zemini oluşmuş mudur? İnsanlık bir takım ön yargılarını bırakıp böyle bir hakikati benimseyecek kıvama gelmiş midir?

Bediüzzaman Hazretlerinin bu zamanın en büyük farz vazifesi dediği ittihad-ı islâmı oluşturacak şartların tecellileri görülüyor. Bizim de bu şartlara iman, ibadet ve ahlâkta tahkim, sebat ve devamla dahil olmak; hayatımızda İslâmın güzelliklerini göstererek çevremize örnek olmakla katkıda bulunmamız gerekir. Tâ ki vazifemizi yerine getirmiş olalım."Nefis cümleden edna, vazife cümleden âlâ" diyebilelim.