Daha da önemlisi bu köy halkı, iman ve Kur’ân hizmetlerine gönül vermiş bahtiyar insanların, mutlu, huzurlu ve şuurlu gönül erlerinin çokça bulunduğu bir yer. Bu köyde herkes Risale-i Nurları tanımış, benimsemiş, sevmişler. Bu yüzden Mende’de her akşam Risale-i Nur sohbetleri yapılıyor.
Bu köyün farklı vasıflarını, âdetlerini, güzelliklerini, maddi ve manevi zenginliklerini görenler hayran kalıyor. “Gerçekten de, Türkiye’nin hiçbir yerinde şahit olmadığımız bir şey, bu 450 haneli ve 1150 nüfuslu köyde vuku buluyordu. Senenin 365 günü, yani her akşam bu köyde Risale-i Nur sohbetleri yapılıyordu. Enteresan bir şey, 60 kişi kadar cemaat toplanmış ve pürdikkat yapılan sohbeti dinliyordu.”1
“Hem, Risale-i Nur’un kasabalara ve cemaatlere berekete medar olması ve ona zarar edenlere tokat gelmesi gibi, şahıslara da pek zahir bir surette, hem bereket ve hüsn-ü maişet ona çalışanlara”2 huzurun ve bereketin buralara nasıl geldiği, sevgi, saygı ve kardeşliğin nasıl tesis edildiğini anlamak çok zor olmasa gerek.
İzmir dönüşü bir akşam Mende’ye misafir olmuştuk. Anadolu insanının sıcaklığını, samimiyetini ve misafirperverliğini orada görmüş, yaşamış, gıpta etmiştim.
O gece gördüklerimi ve yaşadıklarım “Bir Yolculukta Ziyaret ve Ziyafet” başlığı ile 01.01.2013 tarihinde bu köşede yer almıştı. “Köy yerinde birkaç kişi ile yapılacak bir ders olarak düşünmüştüm. Ancak ders yapılan eve vardığınızda gördüğüm insanların çokluğu, tevazuları, ihlâsları ve hizmetteki samimiyetleri karşısında yanıldığımı fark ettim. Onlara gıpta ettim, hayran oldum.”
26.05.2013 tarihinde yine Uşak ili Mende Köyü Ormanlığında tertiplenmiş bir piknikteydik. Uşak ili, ilçeleri ve Afyonkarahisar’dan katılan aileler, çocuklar, gençlerle kalabalık insanlar çam ağaçlarının içinde, zümrüt yeşilliklerin üstünde sohbetler, muhabbetler edildi, derseler yapıldı. Kazanlarda pişirilen lezzetli ve nezih yiyecekler cömertçe, bolca, doyasıya herkese ikram edildi.
Seksen altı yaşındaki Ahmet Kara Amca, torunlarının, yakınlarının ısrarına rağmen arabaya binmeyerek ormanlıktaki piknik alanına yürüyerek gelmiş. Çocuklar, gençler ve yaşlılar o gün bayram sevincini yaşadı. Çam kokusu içersinde yapılan dersler, sohbetler, yarışmalar ve ikramlar güzel bir organize ile gerçekleştirildi. 
Pırıl pırıl enerji dolu, şuurlu gençler, güler yüzle, tatlı dille, hürmet ve saygıyla misafirlere hizmet etmekten zevk alıyorlardı. Gece ve gündüz iki farklı zamanda Mende Köyü’nün havasıyla, suyuyla ve kadirşinas insanlarının davaya sadakatleri ve cömertlikleri, maddi-manevi güzellikleri hafızalarımızda, hatıralarımızda unutulmaz izler bıraktı. Sebep olanlara, katkıda bulunanlara ve çalışıp emek sarf edenlere gönüller dolusu teşekkürler, selam ve dualar.

Dipnot:
1. Osman Zengin, Kaşbelen Köyünü Biliyor musunuz? Yeni Asya Gazetesi, 23.02.2013
2. Kastamonu Lâhikası, 137. Mektup