“Maişet için tarik-ı tabii ve meşru ve zihayat, sanattır, ziraattır, ticarettir; gayr-i tabii ise memuriyet ve her nev’iyle emarettir. Bence emareti, ne nam ile olursa olsun, medar-ı maişet edenler bir nevi cerrar ve aceze ve seeldir; fakat hilebaz kısmında… Bence, memuriyete veya emarete giren yalnız hamiyet ve hizmet için girmelidir. Yoksa, yalnız maişet ve menfaat için girse bir nevi çingenelik eder.” (Haşiye:Ey memurlar! Eski Said’in kırk beş sene evvel söylediği  bu sözden gücenmeyiniz.)

Evet bir anne olarak etrafımdaki tüm ebeveynleri gözden geçirdim ve gördüm ki ekserisi memuriyeti maişet için istiyor ve hatta buna uygun olmayan fıtratlara ve memuriyete meyli dahi bulunmayan çocuklara sanki memuriyetten başka yol yokmuş gibi baskı kuruluyor. Bu hallere  bizzat şahit oluyorum ve  bundan rahatsızlık duyuyorum. Evet Üstadın sözleri ağır gelmiş olabilir, lakin bugün bu durumu  bizzat örneklerle yaşıyoruz. Tarım ülkesiyiz fakat soframızdaki mercimeğe kadar yurt dışından alıyoruz. Hem de GDO’lu ve zararlı hale dönüştürülmüş olarak. Keza fındık, mısır, zeytinyağı gibi değerli mahsüllere sahibiz ve belki de dünyada en pahalı biz satın alıyoruz. Evet sevgili anne ve babalarımız işte aynen öyle de bugünkü dışa bağımlılık meselesi sanattan, ziraatten ve ticaretten ne kadar uzaklaştığımızı gösteriyor. Mevcut durum bize aleni bir şekilde bunu gösteriyor, artık görelim ve  herkes memur olacakmış gibi çocuklar yetiştirmeye devam  etmeyelim. Yoksa Allah muhafaza her saniyesi değerli olan memuriyetin hizmet makamı değil, amirlik makamı veya meylürrahat, hazır ücret makamı gibi düşünüp hem dünyamızı hem ahiretimizi yakmayalım. Elbette üstadın da dediği gibi amacı hizmet ve hamiyet olan memurlara ziyadesiyle ihtiyacımız var. Önce kendimizin, sonra çocuklarımızın bu zihniyette olduklarından emin olmalıyız değil mi? Çünkü memuriyet halka hizmet demektir. Rahat para kazanayım, maaşı çok iyi, tatili belli ve saati belli gibi düşüncelerle istiyorsak va esefa!