Said Nursi, Ramazan Risalesinin Altıncı Nüktesinde bu ayın Kur’an’ın nüzul etmeye başladığı ay olduğu cihetindeki hikmetlerini açıklarken bunu ifade eden şu ayet-i kerimeye yer veriyor: “Şehru ramazan ellezî ünzile fîhi’l-Kur’an: Ramazan ayı ki Kur’an o ayda indirilmiştir.”1 Ardından her Ramazan’ın bu ayeti nûranî, parlak bir tarzda gösterdiğini, Ramazanın “Kur’an ayı” olduğunu ispat ettiğini, bu ayda bazılarının bu semavi beyanı kendilerinin okuduğunu, bazılarının da huşû ile hafızları dinlediğini belirtiyor.2 

Hidayet kaynağı olan Kur’an’ın okunmasıyla ilgili özel bir zaman tahsisi olmadığı için müminler iman seviyelerine, ilgi derecelerine ve şartlarına göre her zaman Kur’an okumakla beraber Ramazanda bu okumaların alabildiğine yoğunlaştığı muhakkaktır. Neredeyse bütün cami yahut mescitlerde sabah namazından sonra, bazı cami yahut mescitlerde ilaveten öğle yahut ikindi namazından önce veya sonra en az bir cüz okunduğu biliniyor. Okumasını bilen erkek ve hanımlar ellerinde Kur’an’la camiye koşuyor ve aksatmadan Kurân tilavetini takip ediyorlar. Okumasını bilmeyenler de, -metinde ifade edildiği gibi- huşû içinde okunan Kur’an’ı dinliyorlar. Alem-i İslam mescidinde bu ay içinde milyonlarca ehl-i iman ya okuyarak ya da dinleyerek Kur’an’ı hatmediyor. Bu faaliyet aynı zamanda evlerde de gerçekleşiyor. Camiye gidenler ayrıca evlerinde hususi hatim programı yapıyorlar. Camiye gidemeyenler kendileri veya aile efratlarıyla yahut konu-komşuyla birlikte hatim programı gerçekleştiriyorlar. Ayrıca birçok televizyon kanalı her gün belli saatlerde meşhur kârilerin okuyuşuyla hatim programı yayınlıyor. Aynı şekilde birçok radyoda hatimler veriliyor vs. Dolayısıyla ramazan ayı sadece sergilediği bu manzara açısından bakıldığında bile bu ayın Kur’an ayı olduğunu fark etmeye yetiyor, diye anlaşılıyor.

Diğer taraftan bu tablo Kur’an’ın lafzî okumaları açısından söz konusu olan tablodur. Bir de sayısız mescit, ev yahut mekanlarda Kur’an’ın anlam ve hakikatini anlamaya yönelik faaliyetler bulunuyor. Söz gelimi irşat faaliyetleri, zikir meclisleri, Risale-i Nur mütalaası yapılan medrese-i Nuriyeler yine Kur’an’ın nasıl bu aya kuvvetli bir şekilde damgasını vurduğunu açıkça gösteriyor. 

İşte böyle bir manzarayı dikkate aldığımızda oruç tutmayan insanın nasıl büyük hasarete düştüğünü, nasıl bir kayıp içinde olduğunu anlayabiliyoruz. Bu bağlamda metnin son paragrafı sarsıcı olmakla beraber hakikatin ifadesi olarak görülüyor: “Şöyle bir vaziyetteki bir mescid-i mukaddeste, nefs-i süflînin hevesâtına tâbi olup, yemek içmekle o vaziyet-i nuranîden çıkmak ne kadar çirkinse ve o mesciddeki cemaatin mânevî nefretine ne kadar hedef ise, öyle de, Ramazan-ı Şerifte ehl-i sıyâma muhâlefet edenler de o derece umum Âlem-i İslâmın mânevî nefretine ve tahkirine hedeftir.”

Rabbimiz bu mübarek ayda hem beden mescidimiz olan şahsî hayatımızı hem küçücük bir mescit veya medrese hükmünde olması gereken evimizi hem büyük mecsid mesabesinde İslam dünyasını Kur’an nuru ile daha çok nurlandırsın! Amin…

Dipnotlar:

1- Bakara 2/185.

2- Mektubat (İstanbul 2020, YAY), s. 398.