Bilim ve ilim gibi hazine olabilir mi? Aklını kullanan daima bunların sahibi olur. Akıl inanan insanların ilimle Allah’a ulaşıldığı imanî bir basamak ve tercih yolu olarak kullanılabilmelidir.

Başlangıçta inanmayanların bile “Dinsiz ilim topal, ilimsiz din kördür…” (veya tersi) sözlerini itiraf etmeleri gösteriyor ki; inkâr hariç din ve inançlar ilimden, bilimden ve irfandan ayrı tutulamazlar ve koparılamazlar.

Akıl akıl dedikçe… Yalnız akla her şeyi bağlamanın mümkün olmadığını kesinlikle bilmek ve buna inanmak gerekir. İnancın, eğitimin, tecrübe ve hayatın lâzımı olan her şeyin aklı terbiye ettiğini, iyiyi iyiliğe, kötüyü kötülüğe sevk ettiğini çok iyi bilmek lâzım.

Her şey akla muhtaç gibi görünse ve böyle kabul edilse o zaman mizansız, ölçüsüz, dümensiz bir faaliyetler çizgisinde olacak her şeye hayatın içinde razı olmak lâzım. Evvelâ inanç, iman, Yaratıcıyı ve dahi aklı Yaratanı unutmamak ve aklında inanca, imana muhtaç olduğunu, hatta mecbur olduğunu hiç “akıldan çıkarmamak” lâzımdır.

İnanan, iman eden eğer Allah’ı unutmadan ilimle, bilimle, irfanla bir ve beraber olursa daima selâmette, kurtuluşta olur.

Görünen, görünmeyen, elle tutulmayan veya sahip olunamayan her türlü inanç ve felsefe kuruntularıyla deistlik, ateistlik ve sefahat ehli olarak yolunu şaşıranların birinci ve tek ilâcı; tevhiddir, Allah inancıdır. Aklı Yaratana teslim olmaktır. O’nun istediği tarz ve şekillerle ilimi, bilimi, irfanı öğrenmek ve hayatta tatbik edebilmektir. Bundan başka çare ve yol yoktur.