Mü’minler kendi yaptıkları, yapacakları işleri bırakmışlar. Başkalarının yaptıkları, yapacakları işlerle uğraşır olmuşlar. Mü’min oto kontrol sahibi olmalı ve kendisinin yaptığı, yapacağı bütün işleri iyi bilmeli, akıl etmeli, düşünmeli ve dosdoğru, yanlışsız, eksiksiz yapmaya çalışmalıdır. En önemli konu da kendisiyle yarışmalı, başkalarını takipten kurtulmalıdır. 

Mü’min ve muvahhid adamın muhakkak bir surette kendi gündemi olmalıdır. Ve bu gündem sıralamasında; Kur’ân okumak, tefsir okumak, hadis okumak, tahkiki imanı elde etmek, başkalarının imanını kurtarmak için ve kendi imanını muhafaza etmek gibi konular başta, en başlarda yer almalıdır.

Mü’minin kafasında neticesi daima zarar ve kötülük olabilecek olumsuz hiçbir düşünce olmamalı ve yer almamalıdır. Daima olumlu, iyi, güzel, faydalı, imanî, Kur’ânî, İslâmî düşünceler, fikirler kafasında yer etmeli,bulunmalı ve fiiliyatta olabilmelidir.

Mü’minin alışkanlıkları istikbale, geleceğe ait işlere daima kalıcı zeminler hazırlar, izhar eder. O zaman mü’minin hiçbir zaman kötü, abes, boş, faydasız alışkanlıkları olmamalıdır. Güzel, müsbet, faydalı ve planlı, anlamlı imani, Kur’ânî alışkanlıklar mü’minin gelecekteki güneşi, parlayan nurani aynası olacaktır inşallah.

Mü’min devamlı, manalı-manasız, ifrat derecesinde tüketici sıfatını alacak kadar harcama yapan,tüketen biri olmamalıdır… Ayet ve hadislerin belirlediği sınırlar içerisinde daima iktisatlı, israfsız bir sıfatla tüketim yapabilmeli ve buna kendisini mecbur hissedebilmelidir…

Mü’min başarısızlıklara takılıp kalmamalı, daima ümid, aşk, şevk ve dirayetle tekrar tekrar işi yapabilme gayretinde olmalıdır. Bu gayret ve şevkini ise daima, her işinde doğruluk tacıyla taçlandırabilmelidir, inşallah.