Söz söylediğin zaman karşında muhakkak bir surette muhatabın olmalıdır…

Söz söylediğin zaman muhatabının yüzüne söylenen doğru mu, yanlış mı testini ikiniz birden yapmış olursunuz…

Söz söylediğinde muhataplar ne kadar ağır veya hafif de olsa tartısı ölçüsü mihengi olabileceği muhakkak unutulmamalıdır…

Söz söylendiğinde yalan ve riyakârlık olmamalıdır…

Söz söylendiğinde,“Bir ok attı, çıktı gitti” olmamalı; okun dönüp sizi bulabileceği iyi düşünülmelidir…

Söz söylenmeden önce iki defa düşünülmeli bir söylenmelidir…

Sözün kuvvetine inanmalı; söz var ki orduları yendirir mağlup eder, söz vardır ki ordulara kazandırır galip eder… Söz insanları ya yükseltir ya da alçaltır…

Söz; söyleyenden çok, sözü dinleyen için olmalıdır…

Söz hiç olmazsa kıymet ve paha itibariyle; paslı hoparlörden daha kıymetli ve önemli olabilmelidir…

“Söz verdim yapacağım” sözü sözlerin şahı ve padişahıdır…

Söz, insana, insanlığına bir katkıda bulunabiliyor onun kıymetini arttırabiliyorsa hakikî söz olur…

Sözün tartmayacağı, sözün ölçemeyeceği tek bir şey vardır o da: Hal, etvar, durum sözüdür… Sözümüz söz ola ki sözlerden bir söz olsun… Anlayandan anlamayana bir ders olsun…

Sözümüz en evvela Allah’a verdiğimiz sözler olsun… İnkârını ve itaatini herkes hesap etsin… Hiçbir zaman sözün bittiği zaman olmaz… Her halde ve durumda söz hayattadır ve kendisini daima canlı olarak tutar…