İslam devletlerinin veya içinde Müslüman nüfusun yaşadığı bütün devletlerin medar-ı necatı budur. Müslümanların kalplerini birbirine rapt edecek ve ırkçılık çamurundan temizleyecek ve ikinci Avrupa’nın maddi ve manevi istibdadından iman edenleri halas edecek hısn-ı hasindir.

Ne zaman tahakkuk etse İslam’ı maddi manevi ileri taşıyan, kıymet verilmediğinde bizleri kurun-u vustada hapseden bir gerçek. Bu hakikat göz ardı edildiğinde İslam âleminin ne hale düştüğünü izaha lüzum yok. Sarahat derecesinde açıktır ki, şu an başta Filistin ve Doğu Türkistan olmak üzere daha nice İslam memleketinin duçar olduğu zulümlerin en birinci sebebi aramızda ittihadın olmayışıdır. 

Sadece devletler mabeyninde bir takım anlaşmalarla bu ittihadın husule geleceğini beklemek faydasızdır. Nasıl ki zamanında Sultan Selim, Şark vilayetlerini ikaz edip Türk Kürt kardeşliğini Ehl-i sünnet ortak paydasında temerküz ettirerek ittihad-ı İslam’ın temelini atmış; bu zamanda da iftirakın halli ve ittihadın sağlanması gerekmektedir.

Yoksa İslam’ı kendi siyasetinin veya içtihadının içine hapsetmek şeytanın bir desisesidir. Eğer Yirminci Lem’a’ya nazar edilse ve Bediüzzaman’ın sözüne kulak verilse bizlerin ittihadına vesile olacak binlerle sebep bulabilir. Bahsi geçen eserdeki dokuz emir aramızda yol gösterici olup, ihlâsı kazanmakla ittifak ve ittihadı en sağlam şekilde tesis edilmiş olur.

Hz. Bediüzzaman, “İşte bu düsturu ehl-i din, ehl-i hakikat, ehl-i tarikat, ehl-i ilim kendilerine rehber ittihaz etseler, ihlâsı kazanırlar. Ve vazife-i uhreviyelerinde muvaffak olurlar. Ve bu feci sukut ve musibet-i hâzıradan rahmet-i İlâhiye ile kurtulurlar” der. (Lem’alar, s. 273)

Yine Üstad hazretlerinin Rumuz isimli eserinde beyan ettiği hakikatler düstur ittihaz edilmeli : “-İttihad-ı İslâm nedir? -İttihad-ı İslâm, şarkdan garba, cenubdan şimale mümted bir meclis-i nuranidir ki, el-an üçyüz milyondan fazla efrad bulunur ki; gafletlerinden nâşi gayr-ı meş’ur bir surete girmiş olan bir rabıta-i metin ile birbiriyle merbutturlar. Misak-ı Ezeliye ile peyman ve yeminimiz olan iman ile o cem’iyete dâhil olmuşuz. Ehl-i tevhidiz, ittihada memuruz. Şu cem’iyetin şubeleri bütün mesacid ve medaris ve tekâya ve zevayadır. Ve şu cem’iyetin reisi Resul-i Ekremdir (A.S.M.). Kanun-u esasîsi Kur’an-ı Azîmüşşandır. Bütün efrad mabeynindeki rabıta-i nuraniyeyi şuurî bir surette ihtizaza getirmekle, bütün o şubelere ifaza-yı nur etmek zamanı gelmiştir.”

Nur talebeleri olarak elimizi taşın altına koymamız ve nokta-i istinad olmamız gerekir. Nur talebeleri arasındaki kardeşliğin tesisi hem Risale-i Nur’un intişarına, hem bu vatana, hem âlem-i İslam’a büyük fayda verecektir. Hâsılı İttihad-ı İslam ittihad-ı Nuriye ile merbuttur. Evet, Bediüzzaman’ın ifadesiyle “Azametli, bahtsız bir kıta’nın, şanlı, tali’siz bir devletin, değerli, sahipsiz bir kavmin reçetesi İttihad-ı İslam’dır.”