Geçtiğimiz yaklaşık 15 gündür, bir grup kardeş ve ağabeyle, Erzincan’dan başlayarak, bölgedeki çeşitli komşu illere muhabbet ve irtibat ziyaretlerindeydik. Tek kelimeyle: Gaşyolduk, sevgiyle dolduk, muhabbet deryasında yüzdük, kardeşlik cennetinde boğulduk. 

Bir tavsiyem olsun: Şu münkerat zamanında, ister komşu iller olsun, ister uzak iller; birbirimizi çok sık ziyaret edelim. Düşmana inat, zındıkaya inat, fitnelere inat: Kucaklaşalım, sevgi ve muhabbet köprülerimizi artıralım. Buna çok ihtiyacımız var.

Üstad Hazretlerinin “Müfritane irtibat”ı bizim için neden çok istediğini, böyle ziyaretlerde, insan fiilen görüyor, yaşıyor:

“Risale-i Nur’un talimatı dairesinde ve bizlere bahşettiği hizmet noktasında feyizli makamlara kanaat etmeliyiz. Haddinden fazla fevkalade hüsnüzan ve müfritane âlî makam vermek yerine, fevkalâde sadakat ve sebat ve müfritane irtibat ve ihlas lazımdır. Onda terakki etmeliyiz.”1      

Zıplama Hakkı

Önce yolumuz Nevşehir’e düştü. Nevşehir’in çocuklara ve öğrencilere verdiği değeri burada ifade etmeliyim. Altı katlı mülk binanın ilk iki katını çocuklara ve öğrencilere tahsis etmişler. Bu fevkalade bir şey! Çocuklara zıplama ve oynama hakkı vermişler yani! Doğrusu, tebrikler Nevşehir! “Konuşma! Cama dikkat et! Koşturma! Sus!” gibi klasik uyarılarla meşgul değiller.  

Siz çocuklara zıplama hakkı veriyor musunuz? Nevşehir veriyor. 

Çocuklar -inşallah- yarının Nurcuları. Onlara iyi bakmak boynumuzun borcu.

Üçüncü kat ders salonu. Beş ve altıncı katlarda öğrencilerin kaldıkları odalar var. 

Hasan Okur ağabeyi ziyaret istedik, ama görüşme imkânı bulamadık. Rabbim uzun ömür versin. Ona dua ettik. 

Can İller

İkinci durağımız Erzurum! Bir tarih şehri. Doğunun kapısı. Güzel dersaneleri var. Öğrenci de var, az da olsa. Bölge Toplantısı vardı orada. Ben UMEK kararları hakkında bilgi verdim ve müsaade isteyip ayrıldım. 

Ardından Erzincan. Can Erzincan! Erzincan’ın cemaati güzel. Hizmete koşturan fedakârları var. Maşallah! Öğrencilerine vakıf olsa, fevkalâde bir öğrenci hizmeti olacak. Ama o noktada boyunları bükük.

Sonra Trabzon. Karadeniz şehri. Dağlar ile denizin buluştuğu yerde, yamaçlarda kurulmuş bir şehir. Tertemiz sokakları ve park yerleri dikkat çekici. Güzel bir cemaati var. Fakat, güzel binaları öğrenciden mahrum olunca, aslında bina ağlıyor. 

Araklı’ya ne diyeceksin? Trabzon’un şirin ilçesi. Şevk dolu bir cemaati var. 

Ya Bayburt! Güzel ve genç vilayetlerimizden. Hizmeti şekillendirmeye çalışan kahramanlar var orada. Şu öğrencisiz zamanda, öğrencileri de var, dersaneleri de var, maşallah. Öğrenciler hizmete şevkli. 

Son durağımız Aksaray oldu. Aksaray da diğer birçok ilimiz gibi, güzel bir hizmet binaları olmasına rağmen, öğrenciden mahrum kalmış.  

İllerin çok güzel tarihî mekanlarını gezip görmemizden burada bahsedemiyorum.      

Tevazu Zirvede

Bütün cemaatimiz muhabbet dolu, birer muhabbet fedaisi. Bütün cemaatimiz keremin, cömertliğin ve misafirperverliğin zirvesinde. Bütün cemaatimiz zor şartlarda, ama hizmet için seferber vaziyetteler. Bütün cemaatimiz pırıl pırıl kalplere sahip. Bu kalplerin Cennet’te de beraber olacaklarını alınlarından okuyorsunuz. 

Kırgınlık yok, küskünlük yok, tevazu zirvede, maşallah!       

Bu insanlar hizmet için seferber olmuşlar. Allah cümlesinden razı olsun.

Ama şu öğrenci meselesini çok ciddi olarak masaya yatırmamız lazım. Bu, biz UMEK’in boynunun borcu olsun! 

Dipnotlar:  

1- Kastamonu Lahikası, s. 93