Bir tutam tebessüme, bir demet güler yüze, yüzümüzün ve gönlümüzün gülümsemesine öylesine muhtacız ki, neredeyse bazen aradığımız tek şey hâline geliveriyor.
Çünkü öyle nazik ve nazenin bir ruhumuz var ki, hemen her yolunda gitmeyen şey ona keder veriyor, her olumsuzluk ona hüzün veriyor, her ayrılık onu yürekten yakıyor, her ölüm onu can evinden vuruyor. Güç yetiremediğimiz her zorluk, bize hayatı çekilmez kılıyor.
Aslında bütün olumsuzluklar dünya hayatının bir alışıldık cilvesi. Başka ne beklenir ki? Ölüm olmasın mı? Hastalıklar gelmesin mi? Sıkıntı ve cefalar sert mizacını göstermesinler mi? Bütün bunlar Allah’ın takdiridirler. Bizler her halde sabırla imtihan olunuyoruz.
Orucun içimizde katreleştirdiği sevinç damlaları, güzelliğini ebediyetten, eşsizliğini İlâhî emir ve iradeden, doyulmazlığını Bâkî-i Hakîkî’den, sâfiyetini Zât-ı Kuddûs-ü Zülcelâl’den, erişilmezliğini alâ-yı illiyyînden almaktadır. Oruç onun için ebedî ve ezelî sevinç kaynağıdır.
Oruçta dünyanın en erişilmez sevinci vardır. Öyle ki, Sahib-i Kâinat, “onun sevabını Ben vereceğim.” buyurmaktadır. Sevabının belirtilmeyişi, paha biçilemeyişindendir. Sevabı Rabb-i Zülcelâlin cömertliğine, ikramına, ihsanına, büyüklüğüne, ulviyetine, hususî emrine ve has iradesine bırakılan bir ibadet en erişilmez sevinç madeni ve en doyulmaz huzur kaynağı olmaz mı?
Çünkü biz; büyükler büyüğü Allah’ın huzuruna çıkacağız, ulular ulusu Yaradan’ımıza döneceğiz. Sonsuz azamet Sahibi Rabbimize müteveccihiz. O’ndan Cenneti istiyoruz. O’ndan Rahmet diliyoruz. O’ndan merhamet ve mağfiret talep ediyoruz. O’ndan sonsuz lütuf ve ikram umuyoruz. O’ndan rızasını arzu ediyoruz.
Biliyoruz ki O, Ramazan’da oruç tutanları Kendi hususî servetinin ikramlarına ve rızasının iltifatına boğacak. Buyuruyor ki: “İnsanoğlunun her hayır işinin sevabı katlanır. Bir iyilik için on mislinden yedi yüz misline kadar sevap verilir. Ancak oruç bundan müstesnadır. Çünkü oruç Benim içindir. Ve onun mükâfatını Ben veririm. Zira kulum sırf benim için şehvetini ve yeme içmesini bırakmıştır.”1
Ramazan orucu başladı diye içimizi sevinçle, heyecanla, mutlulukla dolduran; bize yepyeni bir yaşama sevinci veren; saadetimize ebediyet neşesi katan; sevgimizi ölümsüzleştiren; alıp verdiğimiz nefesleri bekâya çekirdek kılan “temel değer” işte budur. Ramazan’da tecellî eden eşsiz rahmet ve nurdur.
Dipnot:
1.Buharî, Müslim, Tirmizî