Abdullah Bey: “Kış aylarında olmamıza rağmen kar da, yağmur da yağmıyor. Topraklarımız berekete muhtaç. Hangi günahımız kadere fetva verdirdi? Ne yapmalıyız?”
Bereketi Kesen Kusurlarımız
Bediüzzaman, “Üstadım, yağmur duâsı ve namazın neticesi görünmedi, faydasız kaldı. İki üç defa bulut toplandı, yağmur vermeden dağıldı. Neden?” diye soran talebesine, yağmurun neden kesildiğini bir mektupla açıklıyor. Mektup Emirdağ Lâhikası’nda yer alıyor. 1
Bediüzzaman bu mektubunda başta şükre vurgu yapıyor, toplumu şükre çağırıyor.
Kur’ân’ın ifadesine göre de, eğer şükredici isek, Allah nimetlerini arttırıyor; eğer şükürsüz isek, şükredinceye kadar Allah nimetlerini ve bereketini kesiyor. 2
O halde İslâm toplumu olarak şükre dönersek, yardımlaşma gibi, kardeşlik gibi, ihtiyaç içinde olan Müslüman’a el uzatma gibi, şükür ifade eden amellerimizi arttırır isek, inşallah rahmet bizi terk etmez.
Nefret Yerine Merhamet!
Rahmeti bizden uzaklaştıran cürmümüzün birisi de, yüreklerimizin katılaşmasıdır.
Birbirimize merhameti kesersek, Allah da bize nimetini, esenliğini ve rahmetini keser.
Allah buyuruyor ki: “Allah, bir topluma bahşettiği nimeti ve esenliği, o toplum kendi gidişini değiştirmedikçe değiştirmez. Ve bilin ki, Allah her şeyi işiten, her şeyi bilendir.” 3
Birbirimize gazapla, kinle, kavgayla yaklaşırsak, merhamete dönünceye kadar, Allah bizi -maazallah- rahmetinden mahrum eder. “İnsanlara merhamet etmeyene Allah merhamet etmez.” Hadisine masadak olmaktan korkmalıyız.
Çin’de vahşî bir soykırım var. Doğu Türkistan halkı yok ediliyor. Dünya seyrediyor. Dünyanın seyirci kalmasını izah eden var mı? Ya İslâm Ülkelerinin seyirci kalmasına ne dersiniz? Bir söz dahi edilmez mi? Ekonomik ve sair yaptırımlardan geçtim; bir kınama yapılmaz mı? Bir tecrit kampanyası yapılmaz mı? Bir boykot yapılmaz mı? Bu kadar mı çaresizsiniz? Eliniz kolunuz bu kadar mı bağlı? Devletleri bu kadar mı nâ-ehil menfaatperestler yönetiyor?
Kader bunun hesabını sormaz mı? Ümmet ekseriyeti olarak kucaklaşmadıkça, birbirimize duâ etmedikçe, birbirimizin derdini dert bilmedikçe Allah’tan rahmet beklemeye yüzümüz olur mu?
Cürmümüz Çok
Rahmeti bizden uzaklaştıran bir diğer cürmümüz, öyle ya da böyle, zulme seyirci kalmamızdır.
İslâm âleminde zulümler işleniyor, ölüm, kan, kaos nice bilad-ı İslâm’da nice mazlumları, masumları, silâhsızları, korumasızları yakıyor, yıkıyor, kırıyor. Uygurlular orada... Arakan öyle… Yemen içler acısı… Suriye halkı burada…
Âlem-i İslâm’ın genel manzarasına bakıyoruz: El uzatıp yarayı sarabilen, yaraya çare üretebilen, mazlumun derdi derdimdir diyebilen yok! Bir acziyet, bir ilgisizlik, bir bencillik; çare üretmek yerine zulme taraf olmak bu gün için âlem-i İslâm’ın Arş’a gönderdiği –maalesef ki- kusurlu amel örnekleri olarak gözüküyor. Bu manzara-i umumî rahmeti mi celp eder, gazabı mı?
Duâya Devam Edelim
Bir diğer cürmümüz de âlem-i İslâm’ın her türlü problemine Kur’ân’dan çareler ve canlı reçeteler sunan Risale-i Nur’a karşı kayıtsızlığımız ve soğukluğumuzla beraber; ona ayna olmak yerine, ona perde olmaya, ona lebbeyk demek yerine onun sesini kısmaya olan cür’etimiz olmalı! Rahmetin bu manevî hediyesine karşı ilgisizlik, âlem-i İslâm olarak bizi tokada maruz bırakıyor.
Duâya devam edelim. Amellerimizi düzeltmeye devam edelim. Birbirimize ve âlem-i İslâm’a karşı dışlayıcı değil, kucaklayıcı olmaya devam edelim, günahlarımıza tövbe edelim, istiğfar edelim, bağışlanmak için yalvarıp yakaralım.
Ve Allah’tan topluca ve herkes için rahmet isteyelim, merhamet isteyelim, mağfiret isteyelim, bereket isteyelim, yağmur isteyelim.
Biz kendimizi düzeltelim. En azından düzeltmeye gayret edelim.
Allah rahmetini kesmeyecektir inşallah.
Dipnotlar:
1- Emirdağ Lâhikası, s. 31. 2- İbrahim Sûresi: 7. 3- Enfal Sûresi: 53.