Belli periyotlarla bir AKP önde geleni çıkıp, “Efenim biz gerçek Atatürkçüyüz. Efenim biz gardırop Atatürkçüsü değiliz. Efenim işte Atatürkçülük öyle olmaz, böyle olur” diyerek, gerçek anlamda Atatürkçülüğün nasıl olması gerektiğine dair dersler vermeyi çok iyi biliyor.
Aynı kişiler zaman zaman, “gerçek milliyetçi biziz, gerçek vatansever biziz, gerçek demokrat biziz, gerçek laik biziz, gerçek falan filan biziz” gibi değişik versiyonlarda “öz hakikî” sahiplenmelere yelteniyorlar. Bunlar eskiden “gerçek şeriatçı, gerçek mücahit ve gerçek İslâmcı idiler” halbuki… Bu da işin başka yönü…
Bütün bunların hepsini bir arada olmayı başarabilen bir siyasî harekete ne isim takmak lâzım onu da düşünmeliyiz. Gökkuşağı siyaseti mi? Gerçi gökkuşağı başka bir sosyolojik grubun sembolüdür, fakat ortak kullanılabilir..
Bir dindarın Kemalizm’e yahut Atatürkçülüğe sahip çıkması ancak Stockholm Sendrumu ile açıklanabilecek ruhsal bir bozukluktur. Aynı şekilde toplumun ayrıcalıklı bir sınıfı hariç neredeyse bütün katmanları bu ideoloji sebebiyle değişik zaman dilimlerinde zulüm görmüş, ezilmiş ve sindirilmiştir. Dolayısıyla hali hazırda devletin resmî ideolojisi olan Kemalizm ile kimsenin barışması hiç mümkün değildir.
Kemalizm, bahusus dinî duyguları ve dinî yaşayışı toplumdan tamamen kaldırmak için elinden geleni yapmıştır. Bunda tam muvaffak olamamasının sebebi ise karşısında tam zıt bir çaba içinde olan bir büyük gücün varlığıydı. Bu iki güç şiddetli bir şekilde çarpıştı, büyük oranda Kemalizm kaybetti, mefluç ve müflis hale geldi, ama işte ona yok yere sahip çıkan birileri tarafından ömrü uzatmaları oynuyor ve bir türlü tam nakavt olmuyor.
Bunlar birer durum tesbitidir ve tarihi gerçeklerle de mutabıktır. Tarihi gerçekler derken, pek tabiî ki çarpıtılmış ve yalanlarla dolu hale getirilmiş İnkılâp tarihinden bahsetmiyoruz. Bir gün yeniden yazılacak olan ve yazıldığı zaman bir çok kişinin şaşıracağı, bazılarının eğer ar damarı çatlamamışsa utanacağı ve herkesin dehşete kapılacağı gerçek yakın tarihten bahsediyorum. Bunu da vakti geldiğinde hep beraber göreceğiz.
Hal böyle iken ve Türkiye’de yaşadığımız sorunların ekseriyeti bu katı Kemalizm anlayışından kaynaklanıyorken, Türkiye’nin sorunlarına köklü çözüm sunmak iddiasında olan iktidar partisinin Atatürkçülüğe bu kadar hamasetle sahip çıkmasını anlamak mümkün değildir.
Her halde en başta ve ilk yapmaları gereken bu tutumlarından vazgeçmek ve millî manevî değerlerle halk arasına giren bu “ayrık otunu” tümden sosyal, siyasal ve toplumsal hayattan temizlemektir. İşte bunu yapmadıkları için de tam muvaffak olmuyorlar ve olmaları beklenemez…
Yeni ve sivil bir anayasa yapmanın konuşulduğu ve tartışıldığı, rejim değişikliklerine varana kadar ciddî reformların yapılacağı savlarının ortada gezindiği, Türkiye’nin kökleşmiş sorunlarına çözümler getirileceğinin vaat edildiği bir ortamda, eğer ciddî anlamda Kemalizm eleştirisi yapılmıyorsa ve Meclis nezdinde devlet yönetiminin bu resmî ideolojinin gölgesinden ve etkisinden arındırılması konuşulmuyorsa, kimse kusura bakmasın, ama Türkiye’de temele ve kökten çözüme ilişkin hiçbir şey konuşulmuyor demektir. Bu durumda da; yapılan ve yapılması düşünülen icraatlar ancak ve ancak iktidarın ömrünü uzatmak, iktidarın ömrünü uzatırken de, bu ülkede aslında uzunca bir süredir gündemden kalkmış olması gereken Kemalizm’in ömrünü uzatmak haricinde bir işe yaramayacaktır.
Bu mühim gerçeğin herkesçe açık ve net anlaşılabilmesini diliyorum…