Bu ikisinin arasındaki renk ve ton farkı nedir sorusu ya da kaç tür Atatürkçülük vardır sorusu önemli değil. Önemli olan o ismi kendilerine isim olarak uygun bulmuş olmaları.
Yazım onlarla ilgili değil.
Onların az ya da çok, şartlı ya da şartsız sevdikleri Mustafa Kemal ile de ilgili değil yazacaklarımız.
Onu sevenlerin bu sevgisi o sevgiye sahip gönüllerde nasıl bir etki uyandırıyor olursa olsun, yazdıklarımız değişmez. O sevgi bu dünyada ve asıl dünyada ne işe yarayacak olursa olsun, yazdıklarımızı o da değiştirmez.
Peki kime yazıyoruz?
“...müş/miş gibi” yapanlara, “... geçinenlere”, “...lükten/likten geçinenlere” yazıyoruz.
Ama onların da hepsine değil, “ben de Müslümanım ...” diye başlayıp gidenleri var ya onlara yazıyoruz. 
Anıtkabir neticesinde bir mezar mı?
Evet.
Bizim dinimizde mezarların yönü kıbleye göre mi tutturulur?
Evet.
Peki anıtkabir kendi zeminine kıbleye göre mi oturtulmuş?
Hayır.
Bu neyi ifade eder?
“Kabe Arab’ın olsun, Bize Çankaya yeter” şiirinin sadece hamaset olmadığını.
Mustafa Kemal’in mezar yeri konuşlandırmasını yapanlarca dinî değerlerin nazara alınmadığını.
O dönemde laikliğin sekülerizm olarak tatbik edildiğini.
Toplumsal dinî motifler de diyebileceğimiz şeairin (İslamî alamet ve şiarların) reddedildiğini.
Ama bu gün bazılarına göre doğru cevap bunların hiç bir değil.
Ya ne?
Unutulmuş olabilir(miş). Aslında düzeltilebilecek basit bir hata(ymış).
Ne yapmak lazım?
Bir proje yapıp, (bir müteahhide ihale edip), anıtkabirin yönünü kıbleye çevirmek lazım(mış).
Böylece ne olacak?
Güya anıtkabir Kâbe ile tevafuk ve Kâbe anıtkabire muvafakat etmiş olacak!
Aslında ne olacak?
Devlet işlerinden hayırlısıyla para kazanıp bir kısmını da “hayırlı” hizmetlerde “gönüllü” harcayacak bir müteahhit daha, büyük bir iş almış olacak.
“Hangisi daha çok yakışır, kıbleye sağdan mı soldan mı çevirelim” diye bir tartışma açılacak. Şeairin tahribine ve bid’aların istilasına fetva vermiş din adamlarının manevi torunları sayılan “Din adamları”ndan fetva alınacak.
Bu işin belgeseli çekilecek. “Mega yapılar” serisinin “başyapıt”ı olacak.
Böylece “ideolojisiz anayasa” istemeye gerek kalmayacak. Anayasa değişecek ama ideolojisi aynen kalacak. “Ne de olsa o ideoloji yüzünü kıbleye döndü artık” denilecek.
Nereden çıkarıyorsunuz bunları, böyle şeyler olmaz, burası Türkiye, hızla değişiyor, işte bak Erge...” demeyin. Ya da bunları da deyin de yine de düşünün. “Vur fakat dinle” derler ya onun gibi.
Böyle bir proje size uçuk gelebilir. Ama çevrenizdeki “ilgili ve bilgili” insanlara bu konuyu sorun bakalım.
“Bu riski görmüyorum” diyebiliyor musunuz.
Hayır.
İşte bu yazıyı bu riski bertaraf etmek için yazıyoruz.
Dinî bayramınız o zaman “bid’alardan uzak” ve “öze yakın bayram” olacak.
Bayramlarınız o zaman hakikaten kutlu olacak.
Olsun mu? Olsun inşallah.