Kur’ân tefsiri Risale-i Nur’dan beslenenler bilir ki, temel kriterimiz madde, yani, yol, fabrika, hatta ekmek değil;-çünkü bunlar maddeperestlerin beklentileridir-hak, hürriyet, meşrûtiyet, cumhuriyet, demokratlık/meşveret, adalet ve ahlâktır.  

Zira, “Hürriyet imanın hassasıdır (özelliğidir). (Bediüzzaman, Münâzarât, s. 59) 

“Ben ekmeksiz yaşarım, hürriyetsiz yaşayamam. (Bediüzzaman, Emirdağ Lâhikası, s. 18) 

“Cumhuriyet ki, adâlet ve meşveret ve kanunda inhisar-ı kuvvetten ibarettir.” (Bediüzzaman, Divan-ı Harb-i Örfi, s. 65) (İnhisar-ı kuvvet: Güç ve kuvvetin sınırlandırılması; kuvvetin denetim altına alınarak kanun ve hukuk çerçevesinde kullanılması, kuvvetler ayrılığı prensibi.)     

Adalet de Âdil ve Hak isimlerinin gereğidir. Dolayısıyla tevhidin ve imanın da özelliğidir. Bırakınız 100 binlere, milyonlara bir kişiye haksızlık yapılırsa, hasta haliyle hapislerde çürütülürse, işkence edilirse, haksızlık ve zalimliğini semavata işittirecek derecede bağırmalı değil miyiz? 

“Nasıl ki, sen bir gemide veya bir hanede bulunsan, seninle beraber dokuz mâsum ile bir câni var. O gemiyi gark ve o haneyi ihrak etmeye çalışan bir adamın ne derece zulmettiğini bilirsin. Ve zalimliğini, semâvâta işittirecek derecede bağıracaksın. Hattâ birtek mâsum, dokuz câni olsa, yine o gemi hiçbir kanun-u adaletle batırılmaz.” (Bediüzzaman, Mektubat, s. 254) 

Bediüzzaman, “Riyaset-i şahsiyenin kat’iyen aleyhindeyim.” demiyor mu? (Eski Said Dönemi Eserleri, Nutuk, s. 196)  

Araştırmayan, zahire bakarak hükmeden sıradan insanların bu dehşetli sistemi alkışlamasını anlarız… Ama, Risale-i Nur’u okuduğunu söyleyenlere ne oluyor ki, gırtlakları patlayıncaya kadar ve halen Meclisi ekarte eden tek şahısların peşinde gidiyor? Seçim ise, hak, hürriyet, hukuk/adalet, refah ve medeniyet istemenin yollarından birisidir. O  halde seçime kim, niçin itiraz eder?