Risale-i Nur’daki hakikatlerinin cazibesini hiisetmis dersten derse koşardı, halis bir insandı. Halisiyet ve samimiyeti ile numune imtisal bir kardesimizdi.

Dershanedeki bir çok ağabeyin hasbelkader onunla hatırası vardır. 

Derslere gitmeden önce bizi arardı. “Yola giderken beni de alın” diye. Gidecek araba bulamadiysa yürüyerek yola çıkar, umumî derse gelirdi. Dersin saatinin bitmesine yakın bazen ancak yetişirdi. İşten çıkışı geç olunca bu şekilde de olsa derse yetişmiş olurdu. Bazen kışın soğukta da bu tekerrür ederdi. Haliyle bize hüsnü misal olan bir insandı. 

Bazen derse gitmeyi düşünmediğim zamanlarda hatırlatırdı dersi, bize vesile de olurdu Allah razı olsun. 

Gidersen beni de al diye. Bu vesileyle de gitttigimiz olurdu. Velhasıl böyle gençler hüsnü misal. 

Son zamanlar gözlerinden rahatsız olan Yaşar abimize de çok yardımı dokunmuştur. Onun da derslerden istifade etmesi için evinden aşağı inmesinde, arabayla birinin götürmesi hizmetinde çok emeği oldu. Yaşar abinin sağ koluydu adeta. Mekanı cennet olsun. 

İşini de severek yapar, samimiyetiyle sevilirdi. Mahallede çevrede sevilen bir insandı.

Allah rahmet eylesin. Mekânı cennet olsun.

Biz de bu kardeşimizi rahmete vesile olması için paylaşıyoruz.