Esasında israf içinde yüzenler de prensip olarak israfa karşı olduklarını söylerler, ama mesele neyin israf, neyin tasarruf olduğunu kabul ya da reddetmeyle başlar. 

Türkiye’yi idare edenler de israfa karşı olduklarını söyler, fakat neredeyse attıkları her adımda binlerce israf unsuru bulunur. Bir şehirdeki toplantı ya da programa giden iki bakan ya da üst düzey bürokrat, bırakın ‘tarifeli uçak’la gitmeyi, ayrı ayrı ‘özel uçak’larla gider. İki bakanın bir araya gelip ‘tek özel uçak’ dahi kullanmaması büyük bir israf değil mi? Muhtemelen idareciler bu yapılanların israf olduğunu kabul etmiyor. 

Futbol da büyük israf kalemlerinden biridir, ama tam aksini düşünenler de vardır. “Futbol israftır” denilse en başta binlerce mütedeyyin ve israfa karşı olanlar bu tesbite itiraz eder.  Hemen her şehirde ihtiyaçtan daha büyük stadlar yapmak, bu yolda milyonlar ve milyarlar harcamak acaba isabetli ve tasarrufa uygun mudur? Futbol piyasasında dönen paraların içinde israfın payı nedir? ‘Teknik direktör’lerin aldığı ücretler alın terinin karşılığı mıdır? Öyle olsa, hemen her maç sonrası bu rakamlar konuşulup itirazlar sıralanır mıydı? 

Edebiyat Öğretmeni Raşit Keskin, bir tweet mesajında “Türkiye için en büyük israf kalemi futboldur. Futbolu spor olarak görmüyorum. Futbola harcanan paranın onda biri satranca, güreşe, masa tenisine, atletizme harcansa zihnen, bedenen daha sağlıklı bir toplum olurduk” deyince yoğun itirazla karşılaşmış. (@keskinrasit, 21 Haziran 2021)

Bu mesajın, kaybedilen bir ‘maç’ sonrasında paylaşılmış olduğunun hatırlatılması üzerine eğitimci Keskin, bu kanaatin kaybedilen maçla ilgili olmadığına delil olarak daha önce paylaştığı mesajlarını ‘delil’ gösterip tekrar paylaşmış: “Medeniyet inşa etmek, dilimizden düşmüyor. Büyük futbol mabetleri (!) inşa ediyoruz. Olimpos Dağı’nın Çocukları’na özenip. Beşiklere değil, dirilişlerin, uyanışların fideliklerine ihtiyacımız olduğunu herkes biliyor. Bilim, sanat, seyahat, bireysel sporlar teşvik edilmeli.” (19 Nisan 2018)

Tartışmaya katılan bir yorumcu da, “Futbolculara verilen prim pandemiden etkilenen esnafa ve fakire verilseydi daha hayırlı olurdu” derken bir başkası, “Neresinden tutsak elimizde kalacak bir konu. Toplum büyülenmiş gibi ve olan bitenden rahatsız görünmüyor. Yazık... Spordan öte ve vahim bir şey bana göre” demiş.

Elbette bu ‘hamur’ çok su götüren bir mesele. Ancak millet için öncelikleri iyi tesbit etmek gerekir. Türkiye’yi idare edenler son 20 yılda futbola yaptıkları yatırımlarla övündüler. 

Peki, bırakın başka sahalarda yaşananları; futbolda yaşanan ve gelinen nokta idarecileri milleti tatmin etti mi? ‘Lider’ olmak için çıkılan yolda hedefe ulaşılabildi mi?

Her şeyde olduğu gibi futbol konusunda da ihtiyatlı ve dengeli olmak icap eder. Eğitim ve kültüre yatırım yapmak yerine ‘stadlar’a yatırım yapmak ne ölçüde isabetlidir? 

Niçin çok kitap okuyan bir gençlikle övünmek yerine ‘top peşinde koşan’ gençlikle övünelim?

Ölçü, denge, ihtiyat ve denge çok önemli. Türkiye’nin israf edeceği tek kuruşu yoktur, bunu da unutmayalım.