Onun için inanan kişi, mütteki olmaya o da ihlâsla mümkün olduğunu bilir. İhlâs unutulur veya ihmal edilirse, amel; onu şeytanın şerrinden kurtaramaz. Ameller ve ibadetler şeytanın bir hamlesiyle yerle yeksan olabilir. Bir çok âlim, abid ve kerâmet sahipleri ihlâstan kopmaları ile şeytanın birer oyuncağı oluvermişlerdir.

Hicr Sûresi 39, 40: İblis,”Rabbim! Beni azdırmana karşılık, andolsun ki yeryüzünde kötülükleri onlara güzel göstereceğim, onların hepsini azdıracağım. Ancak onlardan ihlâslı olanlar hariç.”

Nice insanların; mal, makam, saygınlık, çıkar ve menfaatler için haktan ayrılmalarının birinci sebebi ihlâsa önem vermemeleri veya ihmal etmeleridir.

Bediüzzaman, “Cenab-ı Hakk’ın rızası ihlâs ile kazanılır. Kesret-i etba’ ile ve fazla muvafakatıyet ile değildir. Çünkü onlar vazife-i İlâhiyeye ait olduğu için istenilmez; belki bazen verilir” der. (İhlâs Risalesi)

Kulluk edilecek, itimad ve itibar edilecek, darlıkta ve bollukta, sıkıntı veya kederde, sevinç veya üzüntüde, yardım istenilecek tek makam Allah ve O’nun rızasıdır.

Bediüzzaman, “Madem liveçhillâhtır, o işin küçüğüne, büyüğüne, kıymetli ve kıymetsizliğine bakılmaz. İhlâs ve rıza-yı İlâhî yolunda zerre, yıldız gibi olur. Vesilenin mahiyetine bakılmaz, neticesine bakılır. Madem neticesi rıza-yı İlâhîdir ve mayası ihlâstır; o küçük değildir, büyüktür” demiştir. (Lem’alar Yirminci Lem’a, s. 159)

İhlâslı olmanın birinci yolu “ölümü” çokça hatırlamak “her an ölçecekmiş gibi” dünyanın faniliğine gerçekten inanmak; “kalp ve ruh ile ölüm ve sonrasına” hazırlıklı olmakla olur.

Yunus’un dediği gibi: 

Cennet Cennet dedikleri birkaç köşkle birkaç huri/ İsteyene ver Sen anı, bana Seni gerek Seni.