Türkiye’nin, kaçırdığı kalkınma ve sanayi trenine binmek için bir asrı daha heba etme lüksü yoktur. Türkiye günü kurtarma, popülist politikalar yerine geleceği ilim ve irfanla, teknoloji ve gayretle inşa etmeliyiz. Bunun yolu eğitim sistemini günün ve çağın gereklerine göre tahkim etmektir. Dar ideolojik bir siyaset yerine, geleceği gören ve okuyan bir basiret gözüne ihtiyaç vardır. Meslek liselerinin durumu vahim. Üretim odaklı bir yapı üzerine eğitim yapamadığımız için gerekli neticeyi elde edemiyoruz. Bunun çarelerini güncelleyip, motivasyonu sağlayacak bir vizyona ihtiyaç var. Projeler üretip dünya ile yarışacak bir şok dalga, öğrencileri okula raptedecektir.

Çocuklarımızın zekâ seviyeleri yüksek. Onların ilim üzerinde yükselmelerini ve başarılarını sağlayacak zemin hazırlamalıyız. Okulların birer bilim ve teknoloji atölyesine dönmesi lâzım. Kendi arabamızı, uçağımızı yapacak teknik elemanlar eğitimin kalitesini yükseltecek, ekonomiye büyük bir katma değer sağlayacak. Bu da ilgi+bilgi+sevgi= etki formülünden hareketle yeni bir heyecan, dinamizm ruhunun aksiyona dönüşeceği açıktır.

Türkiye’de topyekûn bir kalkınma hamlesi ancak eğitimde vizyoner anlayışla mümkün olacaktır. Burada teknik bilgi ve beceri kadar moral değerlerinde rolü büyüktür. Çift kutuplu, çift kanatlı, çift anlayışlı bir mantalite yeni çağın eğitim vizyonunu oluşturduğu için Türkiye’yi şaha kaldıracak, geleceği akıl ve kalp ekseninde inşa edecektir.  Vesayetçi ideolojinin hiçbir katkısı olmadığı göstergesi, geldiğimiz durumu göstermektedir. Bırakalım çağ dışı tek adamlık ideolojik saplantıları. Bırakalım boş ve içi kof anlayışları. Bizim medeniyetimiz iki ana eksen üzerinde inşa edilecektir; din ilimleri ve fen ilimleri. Akıl ile kalp, bilim ile din. Bu iki ana eksen, sağlam bir zeminde Büyük Türkiye’yi kuracak, İslâm âlemini birleştirecek, dünyada denge unsuru olacak anlayış ise; demokrasi, hürriyet, hak, hukuk ve adalet ve meşveret sistemi zemininde hayat bulacaktır. Hürriyetin olmadığı yerde insanî değerler inkişaf etmez, ilmi değerler neşvu nema bulmaz, kabiliyet açığa çıkmaz. Bu aynı zamanda imtihan sırrının da bir gereğidir. Rabbimizin en büyük ihsanlarından birisi, insana bahşettiği hürriyettir. Hürriyet alanını daraltmak ilmî ve insanî gelişmelerin önünü tıkar. 

Her öğrenci özeldir, her öğrenci bir projedir. Pedagojik realite esas alınarak bu konuya eğilmeliyiz. Yoksa havanda su dövmüş oluruz. Mimar Sinanlar, Bakiler, Sokullu Mehmet Paşalar, Mehmet Âkifler, Bediüzzamanları yetiştirecek bir eğitim sistemi özlemi yüz yıllık projemizdir. Yetkililer Bediüzzaman’a kulak vermeli ve Risale-i Nur tefsiri gibi bir bilgi, kültür ve Nur hazinesinden istifade ederek gerekli adımları atmalıdır. Bunun yolu tam demokrasi, insan hakları ve hürriyet zeminidir. Zira Bediüzzaman’ın dediği gibi ‘’Garp ruhu ile İslâm hayatı yaşanmaz.’’ Hedefimiz hak, dâvâmız hak olduğu gibi, metodumuz ve araçlarımız da hak olmalı. Muvaffakiyet şartı budur. 

Bu konuyu iyi idrak edemezsek sistem sistem diye yaldızlı ifadelerle gündeme getirdiğimiz yeniliklerin bir kıymeti harbiyesi yoktur. ‘’Çiçekler ancak baharda neşvu neva bulur. 

Tek adamlığı Demokrasiye karşı savunmakla, züğürt tesellisi gibi hayallerle avunmakla, zulüm ve keyfiliğe alan bırakmakla, siyaseti yalan dolanlarla kirletmekle ne yeni bir sıçrama ne de bunu sağlayan bir eğitim modelini geliştirmek olmaz.

Kalkınma, sanayileşme palyatif vizyonsuz tedbirlerle olmaz. Akl-ı selim, fıtrat-ı selim, kalb-i selim sahibi bir anlayışın Millî eğitimde egemen olmasını sağlamakla olur. Türkiye büyük travmalardan ancak hakperest dürüstlüğünü esas alan tarafgirliği bırakıp hürriyet, adalet zemininde yeni dönemi planlamakla çıkacaktır. Husûmet ağzını bir kenara bırakarak, ortak payda, asıl fayda, millî ve manevî değerlerimizi öncelemekle bu dönemi atlatabiliriz. Millî Eğitim yeni döneme ait açıklamaları ihtiyatla karşılamakla beraber, yukarıda bahsettiğimiz esaslar çerçevesinde her türlü yeniliği ve programı destekliyor.