Dünyaya ait oyunlarla sürekli meşgul etmek yerine Nur’un lezzet, sürur ve şevk verici dersleri ile onları muhatap etmek gerektir. Büyüklere ait ders ve programların bir kısmında çocuklara da yer vermek, istikbaldeki vazifelere şimdiden alıştırmak gerektir. Nurlar’ı çocukların tatlı lisanlarından dinlemek Risale-i Nur’da teşvik edilmiş ve nasıl bir faydası olduğuda izah edilmiştir. “... Masumların ve ümmî ihtiyarların noksan yazılarında iki fayda var. Birincisi: Teenni ve dikkatle okumaya mecbur etmektir. İkincisi: O masumane ve hâlisane ve samimî ve tatlı dillerinden, derslerinden Risale-i Nur’un şirin ve derin meselelerini lezzetli bir hayretle dinlemek ve ders almaktır.” (Emirdağ Lâhikası) tesbiti çocukların Risale-i Nur ile alâkadarlığının ehemmiyetini göstermektedir. Risale-i Nur’u çocukların lisanıyla dinlemek ayrıca bir vazife olup, bu vazifeninde ihmal edilmemesi gerektir.

“...Masumların ve ihtiyar ümmilerin yazılarının tashihinde çok zahmet çektim; vakit müsaade etmiyordu. Hatırıma geldi ve manen denildi ki: Sıkılma! Bunların yazıları çabuk okunmadığından, acelecileri yavaş yavaş okumağa mecbur ettiğinden, Risale-i Nur’un gıda ve taam hükmündeki hakikatlerinden hem akıl, hem kalb, hem ruh, hem nefis, hem his hisselerini alabilirler.” (Emirdağ Lâhikası) sırrınca, vakitsizlik veya başka sebeplerle çocukların Nurlar’ı okumasından sıkılmamak gerektir. 

Onlara büyüklere gösterilen aynı özeni göstermek ve aynı dikkatle dinlemek lâzımdır. Elbette çocukların okumasının ayrı bir hizmeti, Nurlar’a ayrı bir faydası vardır. “Bu çocuktur” gibi ifadelerle başlayan cümleler kurulmamalı, çocukların hizmetteki önemi idrak edilmelidir.