Devletin kuruluş esaslarını ve temel prensiplerini ortaya koyan yazılı bir anayasanın ilk örneğidir.

47 maddelik Medîne Anayasası birçok batı diline de çevrilmiştir.

“Hicretten önce Evs ve Hazrec adında iki Arap kabîlesi vardı. Benî Kaynukâ, Benî Nadîr, Benî Kureyza adında Yahûdi kabîleleri de vardı. Evs ve Hazrec kabîleleri sürekli çatışma halindeydi. Yahûdilerin bir kısmı Hazrec’i, bir kısmı da Evs’i destekliyordu.” (İsl.Ans. c.3 s., 153. Mehmet Âkif Aydın)

Kur’ân-ı Kerîm ve Sünnetten alınan bu anayasa o günün toplumunu huzur içinde yaşattı.

Bu anayasa; Medîne Sözleşmesi, Medîne Anayasası, Medîne Vesîkası ve Medîne Belgesi şeklinde de isimlendirilmiştir.

Bu Anayasanın en önemli hedefi; Medîne’yi ve Medîne’de yaşayan dîni, ırkı ve inancı farklı insanları korumak ve her bakımdan emniyet ve huzur içinde yaşatmaktı.

İşte bu maksatla peygamberimiz; Yahûdiler, Müslümanlar, müşrikler ve Hıristiyanlarla anlaşıp ittifak etti.

Bu antlaşma ve ittifaka göre: Eğer Medîne’ye veyâ Medine’de yaşayan grub ve kabîlelerden birine bir saldırı olduğu taktirde, bu saldırıyı bütün kabîleler önleyeceklerdir. Bu zarar ve saldırıyı önlerken, her kabîle kendi masraflarını kendileri karşılayacaktır.

Müslümanlara bir zarar ve saldırı olursa, Yahûdi kabîleleri müslümanları koruyacak, Yahûdilere bir zarar ve saldırı olursa, müslümanlar da Yahûdileri koruyacaklardır.

Sonuçta, Medîne’de yaşayan dîni ve ırkı farklı gruplar bu anayasaya imza attılar. Huzur, mutluluk, emniyet, adâlet ve güven içinde yaşadılar. Böylece can ve mal emniyetini sağladılar.

İşte bundan dolayı, peygamberimizin yaşadığı bu asra, “Huzur ve mutluluk asrı” anlamında “Asr-ı Saâdet” dendi.

Sonrada bu anayasanın bâzı maddelerini Yahûdiler ihlal ettiler. Peygamberimiz de huzûru kalıcı kılmak için onları Şam’a sürgün etti.

Îman, istikâmet, ihlâs üzere kalınız.