Yeni kurulan partilerin seçime girebilmek için zamana ihtiyacı olduğundan, erken seçime sıcak bakmamaları normal.
Ama böyle bir sıkıntısı olmayan diğer muhalefet partilerinin de erken seçim konusundaki isteksizliklerini anlayabilmek hayli zor.
Ülkenin mevcut durumu ve gidişatı konusundaki değerlendirmelerine baktığımızda görüyoruz ki, vaziyet hiç de parlak değil.
Bilhassa tek adam rejimine geçildikten sonra göstergeler her alanda daha da bozulmuş. Ve Saray iktidarının çizdiği pembe tabloların reel gerçeklerle hiçbir alâkası yok.
Her dönemde geniş kitlelerin birinci meselesi olan ekonomideki kötü gidişat, korona sürecinde daha vahim boyutlara varmış.
İflâs bayrağı çeken veya küçülen holdingler, kapanan fabrika ve işyerleri, kepenk indiren esnaf, tarla ve bahçesinden ümit kesen çiftçi, üretim ve istihdamdaki düşüş, işsizlik ve enflasyondaki yükseliş, katlanarak büyüyen bütçe açığı alarm zilleri çaldırıyor.
İktidarın bu tablo karşısında düşünebildiği tek “çare,” peş peşe açıkladığı kredi paketleriyle halkı daha fazla borçlandırıp ekonomiyi tüketimle ayakta tutmaya çalışmak. Ve kaynak dağıtımında yine “yandaşlar”ı kollarken, endişe verici gidişatın giderek daha da zora soktuğu dar gelirli kesimleri “tesellî armağanı” kabilinden göz boyamalarla avutmak.
Yıllarca beraber çalıştığı kadroları bile dışlayıp tasfiye ederken, geçmişte güya mücadele eder göründükleriyle ittifak kurarak yola devam eden tek adam rejiminin istişareyi, ortak aklı, paylaşımı, şeffaflığı, hukuku devredışı bırakarak uyguladığı politikalar genel ortamı adeta nefes alınamaz hale getirdi.
Yargının farklı ve eleştirel düşünenler, hattâ biat etmeyenler üzerinde sopa gibi kullanıldığı bir işleyişte her gün yeni dayatmaların gündeme getirilmesi, demokrasi ve hukuk kriterlerinden zaten çok fazla uzaklaşmış olan ülkeyi çok daha vahim noktalara taşıyor.
Böylesine bir tabloda “rutin” muhalefet kalıplarıyla işin götürülmesi kabul edilemez.
Geçen yılki 31 Mart ve 23 Haziran seçimleriyle korku duvarının yıkıldığı, son anketlerin cumhur ittifakında devam eden erimeyi tekrar tekrar ortaya koyduğu bir süreçte muhalefetten beklenen, demokrasi ve adalet ortak paydasında güçbirliği yaparak, erken seçimi iktidarın keyfine bırakmayıp daha etkili ve dinamik stratejiler uygulamak olmalı değil mi?