Bazı insanlar duâ ettikten sonra acaba duâm kabul oldu mu diye bir düşünceye sahip oluyorlar. Halbuki; “Cenâb-ı Hak Hakîm-i Mutlak, hâzır, nâzır olduğu için, abdin duâsına cevap verir.”1 Ve yine, “Hiç mümkün müdür ki, bin üç yüz elli senede, her vakitte, nev-i beşerden üç yüz milyon, cin ve ins ve melek ve ruhaniyattan had ve hesaba gelmez mübarek zatlar, bil’ittifak zât-ı Muhammedî Aleyhissalâtü Vesselâm hakkında rahmet-i uzmâ-yı İlâhiye ve saadet-i ebediye ve husul-ü maksud için duâları nasıl kabul olmasın? Hiçbir cihetle mümkün müdür ki, o duâları reddedilsin?”2

Yine insan, duâ ettiğinde, duâsının kabul edilip edilmediğini düşünüp, sonuç olarak ‘Her halde duâm kabul olmadı’ kararına varmamalıdır. Düşündükten sonra ve bu olumsuz karara varmadan, belki şunları demelidir; “Yâ Rab! Madem çare-i necat budur; Senin yolunda o cüz-i ihtiyarîden vazgeçiyorum ve enaniyetimden teberri ediyorum. Ta, Senin inayetin, acz ve zaafıma merhameten elimi tutsun. Hem, ta Senin rahmetin, fakr ve ihtiyacıma şefkat edip bana istinatgâh olabilsin, kendi kapısını bana açsın.” 3

Peki başta Peygamberimiz (asm) olmak üzere selef-i salihinin ve Üstad Said Nursî’nin bütün Müslümanlara ve Müslümanların birbirlerine ettiği duâların geri çevrilme ihtimali var mı(dır)? “Hiç mümkün müdür ki, bütün ehl-i imanın bütün zamanlarda mütemadiyen kemâl-i hulûs ve iştiyak ve duâ ile istedikleri saadet-i ebediye onlara verilmesin ve bütün kâinatın şehadetiyle hadsiz rahmeti bulunan o Kerîm-i Mutlak, o Rahîm-i Mutlak, bütün onların o duâsını kabul etmesin ve saadet-i ebediye vücut bulmasın?” 4

Dipnotlar:

1- Sözler. 287.

2- Mektubat. 290.

3- Sözler. 17. Söz. 193.

4- 24. Mektubun 1. zeyli. 2. Nükte.