Risale-i Nurlar’a sadece dinî kitaplar nazarıyla bakmak sathî bir bakıştır. Nasıl ki Kur’ân-ı Kerîm bize bir hayat felsefesini, dünya ve ahiret mutluluğunun formüllerini veriyor ise; bunları çağın idrakine göre yazılan tefsirinde de bulmak mümkündür.
HER İNSAN BİRİCİKTİR!
Öncelikle ifade edilmelidir ki; hiçbir insan, diğerinin fotokopisi değildir. Olmamalı ve olmaya zorlanmamalıdır. Allah’ın 1001 ismi varsa; bu isimlerin de binlerce, milyonlarca yansıması vardır. Her insan bu yansımanın bir parçasıdır. Dolayısıyla her insan, -fizikî ve manevî yönleriyle- biriciktir, tektir.
Her insanın manevî inkişafı da farklıdır. Bu sebeple gelişimi, kendini tanıması, kendini gerçekleştirmesi ve nihayet kendini aşması için özel çaba gereklidir. Kendi fıtratına uygun olanı arayıp bulmalıdır.
“Demek, Allah’a giden yolların sayısı mahlûkatın nefesleri adedince, hakikattir, mübalâğa değil, belki nakıstır.” Çünkü canlı ve cansız her şeyde tevhide milyonlarca marifet pencereleri açılıyor.
“TEVHİD-İ KIBLE ET”
Said Nursî’nin gençlik çağında, yaşadığı coğrafyada tarikatlar pek revaçtadır. Her tarikat şeyhi Said Nursî gibi bir genci kendi tarikatine çekmek ister. Her birinin kendine has güzellikleri vardır, ama o birisi ile yetinemez. Halbuki İmam-ı Rabbani ona “Tevhid-i kıble et.” Yani, “Birini üstad tut, arkasından git. Başkasıyla meşgul olma.” diye tavsiye ediyor.
“Bunun arkasından mı, yoksa ötekinin mi, yoksa daha ötekinin mi arkasından gideyim? diye hayret ve kararsızlık içinde kalır. Cenâb-ı Hakk’ın rahmetiyle kalbine şöyle bir fikir gelir: “Bütün tarikatların kaynağı Kur’ân-ı Hakîmdir. Hakikî tevhid-i kıble bunda olur. Öyle ise, en âlâ mürşid de ve en mukaddes üstad da odur.” der ve ona yapışır.
MÜRŞİT ARTIK KİTAP OLABİLİR Mİ?
Merhum Mehmet Âkif Ersoy’un “Doğrudan doğruya Kur’ân’dan alıp ilhamı / Asrın idrakine söyletmeliyiz İslâmı.” mısralarıyla temenni ettiği duânın tahakkuku Bedüzzaman’a nasip olmuştur. Risale-i Nur, tarîkat değil hakikattir. Âyât-ı Kur’âniyeden tereşşuh eden bir nurdur. Ne şarkın ulûmundan ve ne de garbın fünunundan alınmış değildir.
Ehlince malûm olduğu üzere tarikatta silsile vardır. Bediüzzaman bir iman inkılâbı yaparak, bu silsileyi atlayarak doğrudan Asr-ı Saadeti esas almış ve hilâfeti şahıstan kitaba çevirmiştir.
DOĞRUDAN ASR-I SAADETE
Şu misal konuya farklı bir bakış açısı verebilir. Eskiden radyo ve TV yayınlarını uzak yerlere iletmek zordu. Belli aralıklar ile yüksek yerlere, vericilerin yayınını aktaracak silsile halinde radyolink hatları kurulurdu. Uydu yayını başlayınca; program önce uyduya, oradan da nereye isteniyorsa oraya yansıtılmaya başlandı. Artık ara istasyonlar bir nevi görevini tamamlamış oldu.
İşte Risale-i Nur aynasını, tabir yerinde ise ‘çanak antenini’ Asr-ı Saadete çevirip ilhamını doğrudan o kudsî kaynaktan almaya başlamıştır.
‘ONUN HALİFESİ KİTAPLARIDIR’
Hz. Üstad vefat ettiğinde bazı çevreler merhum avukat Bekir Berk’e “Said Nursî’nin halifesi dediklerinde, ‘Onun halifesi kitaplarıdır’ diye bir yazı kaleme alır ve bu konuya vurgu yapar.
Buradan hareketle denilebilir ki; Üstad nazarları ve silsileyi şahıstan fikirlere ve kitaplara çevirmiştir. Çünkü zaman cemaat halinde iman kurtarma zamanıdır. Asrın ihtiyaçlarına göre yazılan Kur’ân tefsiri Risale-i Nurlar bu zamanın hakikî bir mürşidi olabilir. Talebelerine düşen bu kitaplarını ayırt etmeden bir bütün halinde okuyup anlamak ve şerh, izah ve tanzim etmektir.