“Peygamber Efendimiz (asm) ile birlikte Ensar’dan bir adamın cenâzesini defnetmek için kabre geldiğimizde kabir henüz kazılmamıştı. Rasûlullah (asm) oturunca, biz de onun meclisine saygıdan dolayı sanki başımızda kuş duruyormuşçasına hareketsiz bir şekilde onun etrafında oturduk. Elinde bir çubuk vardı ve düşünceli bir şekilde çubuğun bir ucuyla yeri eşeliyordu. Başını kaldırdı ve iki veya üç defa: “Kabir azabından Allah’a sığının” buyurdu. Sonra şöyle buyurdu: Mü’min kul, dünyadan ayrılmak ve âhirete yönelmek üzere olduğu zaman ona gökten yüzleri sanki güneş gibi olan beyaz yüzlü melekler iner. Yanlarında Cennet kefenlerinden ve kokularından vardır. Onun görebileceği yere otururlar. Sonra ölüm meleği gelir, baş tarafına oturur ve şöyle der: “Ey güzel ruh, çık ve Rabbinin mağfiretine ve rızâsına gel. Bunun üzerine o ruh, tulumun ağzından damlayan bir damla gibi çıkar ve ölüm meleği onu alır. Ölüm meleği, mü’min kulun ruhunu aldığında, melekler onu göz açıp kapayacak kadar ölüm meleğinin elinden alırlar ve bu kefene koyarlar. O ruhtan, yeryüzünde bulunan en güzel mis kokusu gibi bir koku çıkar. Onu melekler arasından geçirirken: Bu güzel ruh nedir? derler. Dünyadaki en güzel isimlerini söyleyerek: ‘Falan oğlu falandır’ derler. Dünya semâsına ulaşıncaya kadar çıkarırlar. Melekler onun için kapının açılmasını isterler. Onlara kapı açılır. Bunun üzerine  yedinci semâya ulaşıncaya kadar her semâda bulunan Allah’a yakın melekler o ruha eşlik ederler. Nihâyet Allah şöyle buyurur: ‘Kulumun amel defterini, İlliyyîn’e yazın ve ruhunu yeryüzüne geri gönderin. Çünkü ben, onları ondan (topraktan) yarattım ve yine ona döndüreceğim. Bir defa daha onları (hesaba çekmek üzere) topraktan çıkaracağım.’ Bunun üzerine mü’min kulun ruhu bedenine iâde edilir. Ardından iki melek yanına gelip onu oturturlar ve:

“Rabbin kimdir?” derler.

Mü’min kul: “Rabbim Allah’tı” der.

Onlar: “Dinin nedir?” derler.

Mü’min kul:” Dinim İslâm’dır” der.

Onlar: “Size gönderilen Peygamberiniz hakkında ne dersin?” derler.

Mü’min kul:” O Allah’ın elçisidir” der.

Onlar: “Sana bunları bildiren nedir?” derler.

Mü’min kul: “Allah’ın kitabını okudum, ona inandım ve onu tasdik ettim” der.

Bunun üzerine semâdan bir ses gelir: “Kulum doğru söyledi. Cennet’ten bir yer döşeyin (makamını hazırlayın), ona Cennet elbiselerinden giydirin ve ona Cennetten bir kapı açın, der. Bunun üzerine ona Cennetin esintisinden ve güzel kokusundan kokular gelir, gözünün görebileceği yere kadar kabri genişletilir. Sonra ona, güzel yüzlü, güzel elbiseli ve güzel kokular içerisinde olan birisi gelir ve seni mutlu edecek şeyle sevin. Bugün sana va’d olunan gündür, der. Bunun üzerine o: “Sen kimsin? Senin o hayırlı yüzün nedir?” der. O: “Ben, senin sâlih amelinim” der. Bunu işitince: “Yâ Rabbi! Kıyâmeti çabuk kopar ki, âileme ve malıma kavuşayım” der.

Kabirde meleklerin sorularına cevap verirken konuşmamız dünyadaki gibi olmayacaktır. Çünkü orada konuşmak için ağız, ses telleri, dil gibi azalara ihtiyaç yoktur. Ana dili ne olursa olsun, orada meleklerin sorularını herkes anlayacak ve cevap verebilecektir.