Geçtiğimiz Cumartesi akşamı sohbet sonrası, Mevlid Polat Ağabeyimizin damadı, aslen Malatyalı olan Salih Ağaoğulları ”Osman kardeş, Mehmed Ali Bağlıtaş vefat etmiş duydun mu?” deyince haberim oldu.
Nur cemaati serencamımızda, ikinci mevlid olarak, 1976 Van mevlidine iştirak etmiştik. Erzincan’da tanışıp; Erzurum, Van, Elâziz, Malatya, Kayseri’ye kadar yol arkadaşlarım olan Bursalı Rıfat Özkul ve Hasan İlhan ile beraber, mevlidden sonra Elâziz’de, Üstadın saff-ı evvel asker talebelerinden, Hulûsî Yahyagil Ağabeyin rahle-i tedrisinden geçip, bir gece de misafir kaldıktan sonra, Malatya’ya vasıl olduk. Orada, eski dershanemizi, tek katlı, bahçe içerisindeki yakınında da sanki tren yolu geçen yeri bulduk. Bizi çok muhterem, müşfik, ehl-i hizmet bir ağabeyimiz karşıladı. İsmi Mehmed Ali Bağlıtaş idi. Bir gece misafir kaldık. Bilemedi ki, bize ne yapsın... İkramlar, izzetler. Bir de mânevî Nur ziyafeti, bizi mest etmişti.
Mehmed Ali Ağabey’i hiç unutmamıştım. Ankara’ya döndükten sonra hep irtibat hâlinde olduk. Eskiden, bayramlarda tebrik kartlarıyla bayramlaşmalar vardı. Birbirimizle, o vasıtayla bayramlaşırdık. Hep tâkib ederdim. Malatyalı arkadaşlarla selâm söylerdim. Tâaa 12 Eylül fitnesi araya girene kadar.. Ondan sonra da, yine tâkib ediyordum, ama tabii, eskisi gibi değildi. Yine de, gördüğüm Malatyalı arkadaşlara soruyordum. En son hasta olduğunu haber almıştım. Salih Ağabeyin haberiyle vefat haberini aldım. Onu ve yine aynı minvâl üzere, Urfa mevlidi dönüşü bir gece misafir kaldığımız Hatay’daki Mehmed İslâmoğlu Ağabeyi de hiç unutmuyordum. Mehmedeyn’i hep hatırlardım.
Allah rahmet eylesin. Mekânı Cennet, makamı âlî olsun inşâallah!