Manevî temelleri sarsılan insanlar hiç tahmin etmediği musîbet ile karşı karşıya.

Çin’de başlayan koronavirüsü kıt’aları geziyor. İnsanları çeşitli tedbirlere sevk ediyor. Ülkemizde de bunun tezahürlerini görüyoruz..

Geçmişte, kolera, veba, verem, İspanyol gribi, kuş gribi ve benzeri salgınlar, büyük musîbetler olarak bilinir.

İmanı zayıf veya iman nimetinden noksan insanlar elbette ölümden korkarlar. Hayatı sadece dünyadan ibaret olarak görenler, bir noktada haklılar.

Ehl-i imanın ise istinat noktası çok sağlamdır.

Ve şöyle der: “Ey musîbet! Eğer O’nun namına geldin ise baş göz üstüne geldin.”

Hazin yalvarışlar ile şu hadis-i şerifi duâlarımıza vesile yaparız:

“Ya Rab! Geçmişin tasasından, istikbal endişesinden, korkaklıktan, gevşeklikten, cimrilikten, borçtan, haksız ve zalim insanların musallat olmasından Sana sığınırım” deriz.

Ve, Bediüzzaman Hazretleri’nin Cevşen’in sonunda geçen şu duâsını her an duâmıza katarız:

“Bizden ve bu isimleri üzerinde taşıyan kimselerden cin, insan ve şeytanlardan gelecek âfetleri, yer sarsıntılarını ve Allah korkusundan meydana gelen dağ parçalanışlarını, tâun ve vebâ musîbetlerini, kem gözleri, vücut ağrılarını ve diğer felâketleri def eyle!”

İnsanlığın tamamen vicdansızlığa ulaştığı, maddî ve manevî büyük bir musîbetin gayretullaha dokunduğu zaman, her an kıyameti bekleyebiliriz.

Bundan sonra bir Peygamber ve Mehdi gelmeyecektir.

Bize düşen şu hakikatlere uymaktır:

“İman tevhidi, tevhit teslimi, teslim tevekkülü, tevekkül saadet-i dareyn-i (iki dünya saadetini) iktiza eder.

Başka çaremiz yoktur.