Başlığa bakıp da taş işletmeciliği ticaretine başladığımız zehabına kapılmayın. İşimiz gücümüz Risale-i Nur, iman, Kur’ân, İslâmiyet hizmetlerinde ameleciliktir, hademeliktir, hamallıktır.
Bu yazı serimizde genel itibariyle yaşanmış ufak tefek anekdotları aktaracağımız için bu başlığı kullanmayı tercih ettik.
Hep söylediğimiz, yazdığımız ve paylaştığımız önemli birkaç hususu sizlerle yeniden taâdat edelim.
Risale-i Nur dersleri, sohbetleri, Risale-i Nur okumaları çok özel, çok hususî ve kudsî bir iştir. Bu özel ve güzel bir o kadar da mesuliyetli ve mühim olan iş yapılırken de özel hassasiyetler ister.
Yahu bir adama zor gelmemeli, şu ifade etmekle söylemek: “Ben bu konuyu bilmiyorum… Ders yapacak kadar vukufiyetim yok… Hazırlıklı değilim… Benim ders yapmam şimdilik mümkün değil…” vb. cümleler.
Saniyen: Bir gemide ne kadar neferât var, o kadar iş var demektir. Hepsi de birbirinden önemlidir. “Bu gemide çalışan hademeler hükmündeyiz…”
Salisen: Bilen ve bilmeyenler için şu gerçektir ki, dersin sıhhatli ve selâmetli, zarar vermeyecek bir şekilde, faydalı yapılmasını, okunmasını herkes ister.
Rabian: Risale-i Nur derslerinde hiç kimse aklından bunu çıkarmasın ki, dersler okunurken, yapılırken istihdam-ı İlâhî söz konusudur. Kalemin ucundan çıkan yazılar ve bir teneke olan hoparlörden çıkan sesler; eğer kudsî manâları ifade ettiği için dinleyenlere tesir ediyorsa biliniz ki sizden değildir.
Hamisen: Risale-i Nurlar’dan faydalanılarak yapılan seminer, konferans, panel, açık oturum vs. gibi faaliyetlerde de; hazırlıklı olmak, konuyu çok iyi bilmek, kimseye tepeden bakmamak, cemaatin teşkil ettiği dinleyicilerle bir; “konuşan adam…” olduğunu unutmamak, kılığına, kıyafetine gerçek manada dikkat etmek, kucaklayıcı, mülâyemetli, hoşgörülü olmak ve Bediüzzaman’ın tavsiye ettiği ahvalden ayrılmamak esas olmalıdır.