İslâmiyet hakikatının parlaması, neşri, ilânı ve yaşanarak, gösterilerek yaşatılması hep bu iç içe girmiş dairelerin açılımlarında, kıvrımlarında ve parlayan nurlarında mevcuttur.

Yeter ki bu İslâm ağacı; imanın her türlü ve her seviyedeki nurlarını, parıl parıl, apaydınlık ışıklarını kör gözlere de; uhuvvetle, aşkla, şevkle, gayretle ve ihlâsla gösterebilsin. Hayatın içerisinde en önemli bir unsur olduğunu gösterebilsin.

Ehl-i küfür, ehl-i dalâlet, ehl-i ilhad ve ehl-i sefahet beşeri/insanlığı, mü’min ve muvahhid Müslümanları nasıl ki; dalga dalga, iç içe girmiş daireler halinde; en büyüğünden, en küçüğüne kadar küfrünü göstererek etkilemeye, tesir etmeye ve bu şekliyle mağlûp ederek mahvetmeye çalışıyor; aynı şekilde ehl-i iman ve Kur’ân da kendilerinin sahip olduğu imanî, Kur’ânî, İslâmî malûmatlarla/bilgilerle ve bunların açılımlarıyla meydana getirecekleri dairelerle mukabele etmelidirler. İslâmiyet hakikatini her dairede, her açılımda iman-ı tahkiki derecesinde gösterebilmelidirler.

Zamanımızdaki dehşetli ve şiddetli, sefihane ve münkirane küfrün karşısında; Kur’ân’ın muhteşem bir iman tefsiri olan Risale-i Nurlar da çok mühim, en mühim bir hakikatı, üzerlerinde İslâmiyet taşıyarak; iman, Kur’ân ve İslâmiyet hizmetinde çok ehemmiyetli/önemli bir daireyi, hem de kopmaz, sarsmaz bir Nuranî zincir halkası şeklinde daire olarak ifade ediyorlar.

Ümmet-i müslimin, İslâmiyet hakikatını ve imanın sönmez, söndürülmez nurlarını arayan ehl-i iman muhakkak bir surette ve çabuk; Risale-i Nurlar’ın hakikatli ve nurlu daireleriyle tanışıp içine girmelidirler. Ama vefa göstermeyi de unutmasınlar.

Bediüzzaman’ın dilinden: “Benimle gelen perişan olmaz. Benimle gelen ruz-i mahşerde perişan olsa o benim sırtımın yükü olsun. Yeter ki bu daireye olan ahdini bozmasın...” şeklinde ilân edilen bu hakikatli hakikattar ve hak daireye kulak vermeli ve dahil olunmaya çalışılmalıdır. İnşallah.