Her insan kendi kabiliyetini, kendi iş yapabilme kapasitesini, kendi düşünce ve fikir atmosferini az çok değil, biraz biraz da değil olabilir veya mümkündür diyerek de değil; tam olarak bilmelidir. Benim kabiliyetim bu, benim kapasitem bu!..
Bütün imanî ve Kur’ânî hizmete aday kişiler, elemanlar, adamlar ve talebeler, hademeler; liyakat denilen kavramın tarifini çok çok iyi bilmeli ve anlamalıdırlar.
Okuduğu kitabın neden, ne kadar ve ne için bahsettiğinden haberdar olmayan bir adayın, okuduğu meselenin bir paragrafını; beş, bazen o beş paragrafla açıklayarak bir imanî, Kur’ânî, İslâmî meseleyi açıklamaya çalışması onun yaptığı işteki liyakatının ayinesi olabilir.
Liyakat ise siparişle, ısmarlamayla veya parayla alınmaz, elde edilmez. Hele hele bu liyakat meselesi pohpohlamayla, yakışıyor, yakıştı yalancı başlıklarıyla hiç mi hiç elde edilemez…
Bir imanî, Kur’ânî mesele insanı dolduruyor, bilgi ve becerilerini arttırabiliyor ve de bu kazanımlarıyla etrafına yararlı olabiliyor, nefsi ve kendisi de müstefid olabiliyorsa liyakata adımını atmış demektir. Geri kalan derecelendirme işini kendisini dinleyip faydalanabilenler belirleyecektir.
Liyakat bir iki kişinin menfaat umarak “aman şöyle olur, böyle olur, kırılır, dökülür, bozulur vb.” düşünce ve anlayışlarıyla ancak negatif ve zararlı olarak elde edilebilir.
Herkes bu iman hizmetinde, Allah’tan umarak kendisine ve başkalarına lâyık olabilecek hizmetler nasip etsin.
İnşallah…