Hoş sefa geldin Ya Resûlallah (asm)! Öyle bir geldin ki kâinatı şenlendirdin, âlemi yokluktan ve kavimleri helâk olmaktan kurtardın. Çünkü Sen (asm) bu kâinatın baş tacısın, mevcûdatın var olma sebebisin, insanların efendisisin ve Allah’ın Habibi’sin! Sen (asm) öyle bir nursun ki, kâinat kitabının kâtibinin kaleminin mürekkebisin ve şu kitab-ı kebîrin âyet-i kübrâsısın. Sen (asm) âlemin hem çekirdeği hem meyvesisin. Sen (asm) mevcûdatın ruhusun, kâinatın vicdanısın, dünyanın da aklısın!

Evet, o gece ne şerefli bir gece ki kâinatın her bir zerresi görülmemiş bir sevince mazhar olmuş. Karanlıklar ve zulmetler bir anda nurla yırtılmış, her taraf nurla dolmuştur. O gün, kendine dahi hayrı olmayan putlar devrilmiş; bin yıldan beri yanan Mecusî ateşi sönmüştür. Cahil insanlarca kutsanan Save Gölü bir anda kurumuş; İran’da Kisrâ’nın sarayının on dört sütunu parça parça olmuştur.

Gelin o şerefli geceyi Hazret-i Âmine annemizden dinleyelim: “Doğum zamanı gelmişti. Kayınpederim Abdulmuttalip, Kâbe’yi tavafa gitmişti. Evdeydim. Birden kulağıma müthiş bir ses geldi. Korkudan eriyecek gibi oldum. Bir de ne göreyim: Bir beyaz kuş peydahlanıp yanıma geldi. Ve kanadıyla arkamı sıvadı. O andan itibaren bende korku kaygı adına hiçbir şey kalmadı. Yanıma bir göz attım: Bana bir ak kâse içinde şerbet sunuyorlar. Kâseyi dikip içer içmez beni bir nur (denizi) sardı. Ve Muhammed dünyaya geldi.” 1

Kâinatın Efendisi (asm) dünyaya teşrif buyurdukları sırada, mübarek annesinin yanında Abdurrahman bin Avf’ın annesi Şifâ Hâtun ile Osman bin Ebi’l-Âs’ın annesi Fâtıma Hâtun da vardı. 

Ebelik vazifesinde bulunan Şifâ Hâtun o andaki müşâhedesini şöyle anlatır: “Allah’ın Resûlü (asm) doğdukları zaman ben oradaydım. Hemen yetiştim. Kulağıma bir ses geldi: ‘Allah’ın rahmeti onun üzerine olsun!’ Maşrık ile mağrip arası nurla doldu. Hatta Rum diyarının bazı saraylarını gördüm. Sonra Allah Resûlünü kucağıma alıp emzirmeye başladım. Üzerime öyle bir hâl geldi ki vücudum titremeye başladı ve gözlerim karardı. Yavrucağı gözden kaybettim. Bir ses, ‘Nereye gitti?’ diye sordu. ‘Doğuya götürdüler’ diye cevap verildi. Bu sözler hiç zihnimden çıkmadı. O zamana kadar ki Allah Resûlü (asm) peygamberliğini ilân eder etmez, hemen koştum ve ilk Müslümanlarla beraber îmân dairesine girdim.” 2

Evet, 1449 yıldan beri ufkumuz aydınlık elhamdülillâh. O gece kalplere güneş doğdu, ruhlar aydınlandı, âlemimiz şenlendi ve kâinat nurlandı. O gün bu gündür karanlıklar, zulmetler geçici; aydınlık ve nur ebedî. Her taraf nurlu, her taraf aydınlık. Peygamberimizin (asm) ismi ve getirdiği nur, doğudan batıya, kuzeyden güneye her yere ulaştı ve her yeri zapt etti. Devir artık O’nun (asm) devri, zaman O’nun (asm) zamanı. Çağa hâkim olan O (asm). İnsanlığı ayakta tutan O (asm). Beşere rehberlik eden O (asm).

Bu gece O’nun (asm) doğumunun 1449. şerefli yılının yıl dönümü. O’nun (asm) aramıza, kalbimize, dünyamıza gelişini bir kez daha kutluyoruz. Bu gece, Peygamber Efendimize (asm) olan biatımızı yenilemeli, O’nu (asm) çokça salât ve selâmlarla anmalıyız. Siyer başta olmak üzere O’nun (asm) hayatını anlatan eserleri okuyarak daha iyi anlamaya çalışmalıyız. O’nun (asm) bu zamandaki vârisi olan Bediüzzaman Said Nursî Hazretleri’nin te’lif ettiği 19. Mektûb’u yani Mu’cizât-ı Ahmediye Risâlesi’ni ve 19. Söz olan Risâlet-i Ahmediye’yi okuyarak O’na (asm) olan îmânımızı kuvvetlendirmeli ve aşkımızı canlandırmalıyız.

Mevlid Kandili’nizi tebrik ederim.

Dipnotlar:

1- Peygamberimizin Hayatı, Nesil Yayınları, s. 64.

2- A.g.e. s. 65.