Elimizdeki telefonlar en basit gösterge. Biraz zamanı geçse yeni versiyon sinyalleri gelmeye başlıyor.

İmkânlar ölçüsünde yenilenme de kötü değil hani. Kayınbiraderle bir araya gelince, biz de araç piyasasındaki gelişmeleri ele alıyor, baş döndürücü yenilikleri konuşuyoruz. Konu ile ilgili bilgi sahibi olmak da önemli tabiî. Bir araya gelmemizi ise sadece bu konulara hapsetmiyoruz. Risale-i Nur dersimizi yapıp ahiret nasibimizi de almaya çalışıyoruz. İsrafa girmeden dünyalık rızkını aramasını insan olmanın bir gereği diye düşünüyoruz.

Sıfır araçlardaki paket özellikleri, neredeyse ikinci bir araç fiyatına ulaşıyor. Muhteva çeşitlendikçe konfor da israf da artıyor. İleri akıllar dünya konforu uğruna tüketiyorlar varlığını. Kim bilir bu akıllar, ‘Ebedî hayatı nasıl kazanabiliriz?’e yoğunlaşsalar, ne harika takva yolları bulunur.

İnsana verilen hislerin büyükleri ahireti, küçükleri dünyayı kazanmak için verilmiş. Fani hayat, ebedî hayatı kazanmak için verilen programlara lâyık değil. Bütün varlığını sarf et, aklını ileri derecede kullan, dünyayı Cennete çevir ve sonra Cehenneme git, bu akıllıca bir iş değil. Sağlıklı akıl, misafirhaneyi süslemekle tüketmez ömrünü.

Birlikteliğimiz sona erdiğinde kayınbirader, esprili şekilde ‘İbadet paketin baz mı, ful mu?’ demeye başladı. Evet, bu soru çok önemli idi. Çünkü Bediüzzaman da, ‘Sıratta sana Burak olacak namazın önemsiz mi?’ diyordu. İnanan için asıl özellikli ful paket binek sıratta gerekli.

Her şey kendini yenilerken, ibadetlerin baz pakette (boş paket) kalması uygun değil. Dünyayı daha rahat, konforlu, güvenli, verimli ve kârlı yaşamak için akıl yürütürken, inanan birisi için kabirde, haşirde ve sırattaki durum için hazırlık yapmamak ve ona uygun adımlar atmamak akla uygun değil.

Dünya ve ahiret dengesine bu açıdan da bakmak gerekmez mi?