Kırşehir’de mevsim dolayısı ile maddî gül yoktu, ama gönüllerindeki mânâ güllerinin kokuları salonun her tarafına sirayet etmişti. Çok geç saatlere kadar sarkan programı takip ettik.
Halil Uslu’nun tatlı şark şivesi ile izah etmeye çalıştığı “müjdeler” insanı derin ufuklara götürüyor; “Acele ettim kışta geldim; sizler cennetâsâ bir baharda geleceksiniz!” hakikatini o kadar güzel ifade ediyordu ki, izah etmeye kelimeler yetmiyor.
“‘Allah’ demenin suç olduğu” dönemlerde “Kardeşlerim, korkmayınız! Risâle-i Nur yasak olmaz!” ve “Bunları dünya okuyacak” diyen dâvâ müjdesinin bu gün her yerde emârelerini görmek, güllerin kokusundan daha da güzeldi.
Bu vesile ile her zorluğa rağmen “Lâ teknatû...” (Allah’ın rahmetinden ümidinizi kesmeyin) hakikatine imtisâl ederek, üstüne düşen görevi yapma bahtiyarlığında olan “gönül erleri”ni alkışlamak gerek.
Konferansta verilen misâllerle; bütün insanların İslâma, Kur’ân’a ve tefsiri olan Risâle-i Nur’a ne kadar muhtaç olduklarını bir kez daha yakından müşahede ettik.
Veda Haccında bulunan 124 bin sahabenin ancak beş ya da altı bininin mezarları Mekke ve Medine’de iken, diğer sahabelerin bu mübarek beldeler dışında vefat etmeleri; bu hakikatin anlaşılmasına vesiledir.
Bu sevgiden olsa gerektir ki, bazı Avrupa şehirlerinde kiliseler çok ucuz fiyata Müslümanlara satılmış ve Rusya’nın Kızıl Meydanında 66 bini aşkın Müslüman bayram namazını cemaatle kılmışlardır.
Gece uzun da olsa da programın sonuna geldik. Kırşehirlilerin dâvâ arkadaşlarına “karasevda” lakaplı “sarmaşık” gibi sarılmış halleri, bizlere Üstad’ın “müfritane irtibat” düsturunu hatıra getirdi.
Güller diyarından ayrılırken; Kırşehirlilerin yüreğimizdeki nazlı tahtına yerleşmiş “muhabbetlerine” eşlik eden bu “müjdeli” gül rayihalarını teneffüs ede ede Kayseri’ye doğru yola koyulduk…