Bir Çin bedduâsında ‘’inşallah ilginç zamanlarda yaşayasın’’ denilirmiş.

Çünkü o ilginç zamanlarda adalet ortadan kalkar, suçlu suçsuz denilmeden savrulurmuş insanların hayatları. Kimi işinden aşından sağlığından olurmuş. Kimi hürriyetinden, ailesinden, dost ve akrabalarından. Kimi hayatından, kimileri de son yolculuğunda son bir defa duâ almak olan cenaze namazından mahrum olur. Sonradan hakikat anlaşılıp sayfa sayfa resimleri basılır gazetelere 'yanlış olmuş aslında o şehitmiş' denilir.

Çocukluğumda büyüklerimiz 1960 ihtilâli diye bir şeyden bahsederlerdi. Sık sık da rahmetli Menderes’in adını duyardık. Aslında ne vahim bir hadise olduğunu o yaşlarda bilemiyorduk. Arkasından 1971 muhtırası, yaşımız gereği yine çok şey anlamamıştık. Bir 12 Eylül 1980 sabahı tarihe “Netekim Paşa” diye geçen zat siyah beyaz televizyonumuzun ekranında açıklamaları yapıyor, ordunun ülke yönetimine el koyduğunu anlatıyordu. Millî irade yine askıya alınmış ve bir çok masum bedel ödemeye mahkûm edilmişti. 28 Şubat (1997) sürecinde yaşananlar ise hâlâ hafızalarda taptaze duruyor. Mütedeyyin insanlar mürteci, vatan haini yaftası ile her türlü eziyete maruz bırakılıyordu.

Her on ya da on beş yılda bir ilginç zamanları yaşamaya mahkûm edilmiş bir ülkenin evlâdı olarak "Artık yeter!" diyoruz. Bizler ilginç zamanlarda yaşadık, ama evlâtlarımız yaşamayacak diye sevinirken o kapkaranlık 15 Temmuz (2016) gecesi bir kâbus gibi çöktü güzelim memleketimin üzerine. Yine milletçe ilginç bir zaman dilimine giriyorduk. Yine millî iradeye kastedilmiş ve yine at izi it izine karıştırılmış, herkes bu gerçeğin farkında olsa da sonuç değişmiyordu. 

Bir çok dramatik hadise dilden dile dolaşıyor. Doğumhanelerin kapısında bekleyen polisler, yeni doğan bebekleriyle birlikte tutuklanan anneler... Gerçek suçluların bulunup hukuk kurallarına uygun şekilde hak ettikleri cezayı almaları konusunda bütün toplum ittifak halinde. Hiç kimse bunlar için af ya da merhamet dilenmiyor. Adalet gecikmeden tam tecelli etsin. Etsin ki devletin milletine, milletin de devletine güveni tam olsun. Adaletin tecellisinde masumlara merhamet, suçluların da hukuk önünde hak ettikleri cezayı almaları vardır. Aksi halde 'Alma mazlûmun ahını çıkar aheste aheste' demişler. 

Peygamberimiz (asm) “Mazlûmun bedduâsından kork, çünkü mazlûmun bedduâsı ile Allah arasında perde yoktur” buyurmuştur. Kur’ân-ı Kerîm'de ‘’Hiç kimse bir başkasının günahını yüklenmez‘’ âyeti, Risale-i Nur’da sıklıkla hatırlatılırken Bediüzzaman Hazretleri ‘’Bir gemide doksan dokuz cani bir masum bulunsa bir masum hürmetine o gemi batırılmaz’’ diyerek âdeta bu âyetin tefsirini yapmıştır.