Gaflet perdesi o mührü kapatsa da ölüm hakikati hayatın ve hayat sahiplerinin gözü önünde her an kendini gösteriyor.

Ama işte böyle salgın zamanlarında sessiz sedasız kime isabet edeceği belirsiz olduğu zaman bir yakınını koparıp götüren bu illet gerçekten lezzetleri tahrip edip acılaştırıyor.

Kimi zaman sanki yokmuş hiç gelmeyecekmiş gibi bir duygu ile geziniyoruz, aslında öyle değil aklımızın bir kenarında hep duruyor sadece mış gibi yapıyoruz tedbir diyoruz da bir nefesle geçen bu illete hangi tedbir işe yarayacak ki.

Sadece Rabbim seçiyor işte kimine hiç, kimine az bir soğuk algınlığı kadar, kimine ise hücrelere nüfuz edip ölüme götürecek kadar... 

İşte bu sonuncusu yakınlarımıza kadar gelince o soğuk nefesi iliklerimize kadar hissediyoruz. 

Hasılı ölüm kapısı hiç kapanmıyor, ama bizim için bir yanılsama olarak taa uzak bir zamanda geleceğini var saydığımız ölüm hakikati birden başucumuza kadar yanaşıyor. 

Şairler ozanlar söyleyip durmuş aslında da, bu hakikati bilip aslî memleketi için çalışmakta herkese nasip olmuyor maalesef. 

‘Yalaaan dünyada ölümden başkası yalaann’ diyen şarkıcı gibi.

Ya da; 

“Ölüm denizin kıyısında anacığım

Ölüm göğün yüzünde

Ölüm yerin dibinde

Ölüm soluk alışında

Ölüm başucunda” dizelerini şarkıyla terennüm edenlerdeki gibi. 

Deprem dünyada temelli kalacağımız aldatmacasını nasıl temellerinden sarsıyorsa. korona da ‘daha sağlamım turp gibiyim’ dediğin kendini uzun süre burada kalacakmış gibi kandırdığın, vücud binasını ağacı kurdun kemirmesinden de daha sür’atli yıkıp geçiyor.

Ölümün hep var olduğunu bile bile yaşıyoruz doğru, ama aldanmaktan kendimizi yine de alamıyoruz. İşte; korona dünyaya aldanma duygumuzu yerle yeksan ediyor. 

Henüz sağlıklı olmamız bir teselli vermiyor vesselâm. 

Hasılı korona arkasında Rabbimizin kudreti öyle tecelli ediyor ki... 

Hayatı veren O, ölümü veren de O’dur hükmü aşikârane kör gözlere bile kendini gösteriyor.  

Bize ancak ‘uyan ey gözlerim gafletten uyan’ demek düşüyor.