Tahribten, fesattan oluşan medeniyet-i hâzıra bizi hırsa, rekabete, nazar-ı gaflete ve dalâlete atmaya çalışmakla kafamıza şüphe atıp, kalp ve ruhumuza yaralar açtı. Bu şüpheler ve yaralar vesveseleri doğurdu, vesveseler ise manevî sıkıntıları büyüttü. Bizi zûlmet içinde zûlmete, azap içinde azaba attı. İnsanî ilişkilerinde dâhi cidâl, menfaat bulunan bu azap zindanından koşarak vardığımız, insanı terbiye, kalpleri tasfiye, nefisleri tezkiye eden Nur medreseleri nefes alıp teselli bulduğumuz ferahlık sebebimiz, medâr-ı saadetimizdir.

Şu kararsız dünyada ebedî kalacağına inandıran şu medeniyetin aklı (!) nereye gittiğini bilmiyor. Gittiği yol zulümatlı, nazarı kısa, yükü ağır. Ancak insan âcizdir. Gün sonunda vardığımız şu medrese yükümüzü alıyor, mâlâyani meşgalelerden, yetimâne hüzünlü bakış açısından bizi kurtarıyor. Medeniyet-i Hâzıra’nın gaflet uykusundan, Nur Mektebinin sabahıyla uyanıyoruz. Nur mektebinin sabahında uhuvvet, tesanüd, şefkât hissiyat-ı ulviyeyi tatmin edip insanı insan etmekte. “Zaten Medresetü’z-Zehra tevessü edip, hakikî ihlâs ve tam fedakârane terk-i enaniyeti ve tevazu-u tâmmı daire-i Nur’da aşılıyor.” 1

Âlem-i bekâ için yaratılan, fâni âleme müptelâ şu insana, Üstad tarafından “Bu zamanda ehl-i İslâmın en mühim tehlikesi, fen ve felsefeden gelen bir dalâletle kalblerin bozulması ve imanın zedelenmesidir. Bunun çare-i yegânesi nurdur, nur göstermektir ki, kalbler ıslah olsun, imanlar kurtulsun.” 2

“..sıhhat-i fikir ve istikamet-i nazar ve selâmet-i kalb istersen, muhkemât-ı Kur’âniyenin mizanlarıyla ve Sünnet-i Seniyyenin terazileriyle a’mâl ve hâtırâtını tart. Ve Kur’ân’ı ve Sünnet-i Seniyyeyi daima rehber yap.” 3 Çözümleri verilirken bu minvalde en doğru zeminin Üstad’ın Medresetü’z-Zehra’sının manevî birer numunesi olan Nur medreselerimiz olduğunu söyleyebiliriz.

“Gelin hepimiz bu hevaî ve nefsî arzulardan vazgeçelim; hakaik-i Kur’âniyenin önünde diz çökelim ve bu asrın rehber-i saadeti olan Nur medresesine koşalım; aylarca ve yıllarca alkışlayıp durduğumuz o yalancı sefillerden ve onların hakikat diye gösterdikleri yalanlardan vazgeçip Bediüzzaman Said Nursî’nin derslerine gönül bağlayıp onu Üstad edinelim, zulmetten Nur’a dönelim.” 4

Yine Üstad’ın “Ne saadet ona ki –onun bizzat iştigâl ettiği ve ehemmiyetle teşvik ve tavsiye ettiği- Risale-i Nur ile hizmet-i Kur’âniye ve imaniyede buluna ve Risale-i Nur’dan dersini almış ola.” 5 “Elhamdüllilah, Kur’ân’dadır hak, hikmet; felsefeyi beş paraya saymam” 6 ifadeleriyle yazıyı tamamlayıp, ölçütlerini Üstad’ın verdiği “tam hâlis bir sadâkat ve daimî sarsılmaz sebat içinde” talebe olabilme duâsıyla…

Dipnotlar:                                                                                                                                 

1) On Dördüncü Şuâ, 45. Mektup. 

2) On Altıncı Lem’a, İkinci Meraklı Sual. 

3) On Üçüncü Lem’a, Üçüncü Nokta. 

4) On Dördüncü Şuâ, Mustafa Sungur’un Temyiz Lâyihasıdır. 

5) Tarihçe-i Hayat, Kastamonu’da Üstad Bediüzzaman’a Sekiz Sene Hizmet Eden Mehmet Feyzi Ve Çaycı Emin Efendi’nin Kastamonu’daki Hayatına Dair Emirdağı’nda iken Hz. Üstad’a Yazdıkları Kıymettar Bir Mektuplarıdır. 

6) Yirmi Beşinci Söz, Birinci Şule, İkinci Şuâ.