Anadolu İmam Hatip Ortaokulu’nun son sınıf öğrencisi iken bir gün Müdür içeri girdi ve güzel Kur’ân okuyan üç öğrencinin, elindeki yazılı adrese gideceklerini, sınıf hocasına söyledi. Bu vesileyle bizde o zamanın lüks semti olan Yahya Kaptan Mahallesi’ne gittik. Adrese gittiğimiz de sosyetik bir aile kapıyı açtı. Bize sekeratta olan bir hastanın odasına götürdü. 

Yatak ucunda iki büyük temiz hava tüpü, yatakta ise kanserin son safhasında burnundan hava takviyesi verilen ve odayı inleten acı sesli bir adam. Odada her yer mutlu mesut resimlerle dolu. Bize Kur’ân okumamızı söylediler. Bizde ilk önce etraftaki uygunsuz resimleri indirdik. Akabinde Yasin Sûresi’ni bir arkadaşım okumaya başladı. 5 dakika sonra bizden büyük-lise talebeleri olabilir- birkaç kişi geldi ve onları da odaya aldılar. Biz iki arkadaş Kur’ân okuyan arkadaşı bırakıp yan odaya geçtik. Yaklaşık 15-20 dakika  sürmedi, ses kesildi. Ve adam vefat etti. 

Hemen çocuk olmamıza rağmen akıl edip, elindeki yüzükleri çıkardık (ceset şişince çıkmıyor). İşimiz bitmişti, Bediüzzaman Hazretleri’nin deyimiyle emaneti en güzel muhafaza edecek olan Azrail (as) teslim almıştı. Kapıdan çıkarken ellerimize zarf tutuşturdular, Kur’ân okumak için para alınmaz dediysekte zorla verdiler. Eve geldiğimde zarfı anne-babama söyledim. Fakat zarfa ne olduğunu hatırlamıyorum. 

Özetle, bir ölüm ânına şahit olmuştuk. 

Peygamber Efendimiz (asm) sekerattakiler için bizlerin ne yapması gerektiği bir kaç hadisle bildiriyor:

Ebu Said rivayet ediyor: “Bir hastayı ziyaret ettiğinizde, daha çok yaşayacağını söyleyin. Çünkü bu birşey değiştirmez, fakat hastanın gönlünü hoş tutar.”

Şu kelimeleri vefatı anında söyleyen kimse Cennete girer: “Lai ilahe illallahü’l-Halimü’ l-Kerim (üç defa), Elhamdülillahi Rabbi’l-Âlim (üç defa), Tebareke’llezi biyedihi’l-mülkü ve Hüve âlâ külli şey’in Kadir = Sonsuz hilim ve kerem sahibi olan Allah’tan başka hiçbir ilah yoktur. Hamd âlemlerin Rabbi olan Allah’a mahsustur. Şanı ne yücedir O’nun ki mülk elindedir. O herşeye kadirdir. “ (İbni Asakir’den)

Ebu Hüreyre (ra) rivayet ediyor: ”Sizi onu söylemekten alıkoyacak bir engel çıkmadan önce Kelime-i Şehadeti çok söyleyiniz. Ve onu ölmek üzere olan hastalarınıza da telkin ediniz.” (İbni Adiyy) 

Ma’kil ibni Yesar (ra) rivayet ediyor: “Ölmek üzere olanlarınıza Yasin okuyunuz.” (Ebu Davud, Cenaiz: 20)

Ebu Hüreyre (ra) rivayet ediyor: “Ölmek üzere olanlarınızı “La ilahe İllallah”la azıklandırınız. “ (Hakim, Müstedrek)

Şeddad İbni Evs’den (ra) rivayetle: ”Vefat esnasında yanında bulunduğunuz kimsenin gözlerini kapatın. Çünkü göz ruhu takip eder. Arkasından hayır söyleyin. Çünkü melekler aile fertlerinin söylediklerine âmin der. “ (İbni Mace, Cenaiz: 6)

İbni Mes’ûd (ra) rivayet ediyor: “Kırk kişi bir ümmettir. Kırk şahıs bir ölü için halis duâ ederlerse, Allah o ölüyü mutlaka onlara bağışlar ve günahlarını affeder.” (Halil, Meşihat)

Son olarak Bediüzzaman Hazretleri’nin Asa-yı Musa adlı eserinde “Bir ehl-i keşf ve tahkik, bir yerde kırk vefiyattan yalnız birkaç tanesi kazandığını sekeratta müşahede etmiş; ötekiler kaybetmişler. Acaba bu kaybettiği dâvânın yerini, bütün dünya saltanatı o adama verilse doldurabilir mi?”

Ve ayrıca “O büyük dâvâyı yüzde doksanına kazandıran ve yirmi senede yirmi bin adama o dâvânın kazancının vesikası ve senedi ve beratı olan iman-ı tahkikîyi eline veren ve Kur’ân-ı Hakîm’in mu’cize-i maneviyesinden neş’et edip çıkan ve bu zamanın birinci bir dava vekili bulunan Risale-i Nur’dur.”

İman vesikasını kazanmak duâsıyla.