Şimdi bu şablonu AKP’ye uyarlayınız. Hakikatte de vakıada da uygulamada da “müstebit, despot, baskıcı, tek şef, tek adamcı, baştan aşağıya tek yönetici!” olduğunu fark edeceksiniz. Bu bizim yorumumuz değil, Türk tipi ucube “Cumhurbaşkanlığı Hükûmet Sistemi”nin yazılı tarifidir:

“Yasama/kanun yapma; yürütme/icra ve yargı/kontrol ve denetim mekanizmaları en alt kademeden en üst kademeye kadar tek adam olarak cumhurbaşkanına bağlıdır. Cumhurbaşkanının KHK’nin yanında yönetmelikler çıkarma yetkisi vardır. 2017 Anayasa değişikliğinden sonra Cumhurbaşkanı Yardımcısı ve Bakanlar, seçilmiş değil, atanmış kamu görevlileri konumunda bulunuyorlar.  Cumhurbaşkanı tarafından atanıyor ve görevden alınıyorlar, (madde 106/4). TBMM’ye karşı değil, Cumhurbaşkanına karşı sorumluluk taşıyorlar, (madde 106/7). Bu açıdan bir tür yüksek bürokrat (devlet sekreterleri) statüsündeler…”

Her şeye “tek adam” karar veriyorsa “riyaset-i şahsiyeci”dir.1 Bediüzzaman, “Onun için, bütün kuvvetimle adalet-i tâmme lehinde, zulüm ve tagallübün ve tahakküm ve istibdadın aleyhindeyim”2 der. Zaten, akıl, vicdan, insaf ve şu ölçülerle bakan tamamen görür:

“Maddî, sathî, surî bir nazarla bakan bir adam”3 hakikati göremez. Kimi zaman da “kör hissiyât-ı insâniye”4 yani, “kör nokta” her boyutu göstermez. Ve “Tarafgirlikle bakan hiçbir kusuru göremez”5 Keza, “İnat, bazan müfrit fırka mutaassıplarına, dalal ve batılı iltizam ettirir (sapıtmış ve yanlış fikirlere taraftar yapar). Şeytan birisine yardım etse, melek der, rahmet okutur. Ötekinde melek görse, libasını değiştirmiştir der, lanet eder.”6

Hülasa, “Sırat-ı mustakîmi göremeyen ifrat ve tefrite düşer. Müvâzenesiz ve mîzansız olan çok aldanır, aldatır.”7

Dipnotlar: 

1-ESDE, s. 110.; 

2-Lem’alar, Enst./intr., s. 174.; 

3-Mesnevi-i Nûriye, s. 74.; 

4-Hizmet Rehberi, s. 221.; 

5-Age., s, 252.; 

6- Sünuhat, s. 68.; 7-Muhakemat, s. 43.