“Süreç”in ısrarla terörist başıyla terör örgütü üzerinden kotarılması, temelde bir “demokrasi meselesi” olan “Kürt sorunu”nu istismarla suiistimali, peşinen “süreç”e olan istifhamları tetikliyor.
Görünen o ki iktidardakilerin terörist başını ısrarla “kurucu önder”e dönüştürme çırpınışları “süreç”e güveni yaralıyor. “Süreç”in ömür boyu iktidarda kalma katakullilerinde kullanılmasıyla “terörsüz Türkiye” irâdesi harcanıp hebâ ediliyor. Bin yıldır aynı vatanda Türklerle ve sair unsurlarla kardeşçe yaşayan Kürtler üzerinden Kürtlüğün “ayrılıkçı bir hareket” olarak “tefrika rolü”nü alması plânlanıyor.
Terörist başının “süreç’in aktörü” olarak lanse edilmesiyle toplumun geniş kesimlerinin hassasiyetlerine, sinir uçlarına dokunuluyor. Bu maksatla “süreç” Öcalan’a ve terör örgütüne odaklanıyor ve topyekûn muhalefetin kayıtsız-şartsız desteği dayatılıyor. İtiraz ve ikaz edenlere karşı kara propaganda yürütülüyor.
TÜRKİYE’NİN DE “IRAKLAŞTIRILMASI”YLA...
Demirtaş’ın AİHM ve Anayasa Mahkemesi’nin kararlarına rağmen dokuz yıldır hapis tutulmasına karşı, her defasında “demokratik konfederalizm”, “çok uluslu federasyon”, “öz yönetim”/”stratejik özerklik” ve “özgür-eşit konfederasyon yurttaşlığı”ndan dem vuran terör örgütü liderine ısrarla “siyasi meşruiyet” bahşedilmesi bundan. Bundandır ki küresel emperyal mihraklar ve uluslararası ifsad şebekelerince terörist başına “Türkiye’nin ayrılıkçı Kürt hareketi lideri” rolü verilmiş. “Süreç”in terörist başına, kurduğu terör örgütü PKK’ya indirgenmesiyle Kürtler üzerinden “zehirli tefrika tohumu” azdırılıyor. Vakıa şu ki demokrasiyi, temel hak ve hürriyetleri, hukukta eşitliği baz alan, “vatan birliği ve vatandaşlık esası” yerine kimliklere, ırki - mezhebi farklılıklara göre milletin bölünmesi, devletin bölüştürülmesiyle millet tefrikaya teşne hale getiriliyor.
Devletin kodlanıp ırkî-mezhebî yapılar arasında taksimiyle milletin içine peşinen “tefrika tohumu” atılıyor. Cumhurbaşkanlığı, başbakanlık, Meclis başkanlığı, bakanlıklar hatta genelkurmay başkanlığı ve yardımcılıklarının “Sünnî Arap”, “Şiî Arap”, “Sünnî Türkmen”, “Şiî Türkmen” ve “Kürtler”e dağıtıldığı “Iraklaşma”ya ya da “Müslüman”, “Şiî”, “Hıristiyan,” “Marunî” ayırımıyla etnisiteyle, mezheplerle bloklaştırıldığı “Lübnanlaşma”ya ortam oluşturuluyor. En son Kandil’deki elebaşlarının restiyle silâh bırakmayıp kendini feshe yanaşmayan PKK’nın “fizikî, siyasi, hukuki haklarının sağlanması” paravanında “önder Apo’nun kuracağı yeni siyasi harekete katılacakları” çıkışı, “maskeli menhus plân”ın ikrarı. (gazeteler, 19.11.25)
PKK’NIN KOLLARININ BİR ARAYA GETİRİLMESİYLE…
Sonuçta, Kürtler “ayrı bir kütle” haline getiriliyor, “ecnebilerin parmak karıştırması”yla milletin bölünüp ülkenin parçalanmasına zemin hazırlanıyor. Amerika’nın Ankara Büyükelçisi Trump’un Ortadoğu Temsilcisi Tom Barrack’ın “İsrail bölgede millî devlet istemiyor” teziyle Irak ve Suriye’den sonra Türkiye’de de etnik-mezhebi tefrika fitnesi ateşi alevlendiriliyor.
Ve KCK çatısı altındaki PKK’nın Kuzey Irak’taki kolu PÇDK, İran’daki uzantısı PJAK ve Türkiye’nin yanıbaşında ABD-İngiltere ve İsrail’in 100 bin militanını silâhlandırdığı “Suriye PKK’sı”yla bir araya getirilip bölgedeki dört komşu ülkenin toprakları üzerinde ecnebilerin uydusu ve işbirlikçisi, İsrail’in peyki “devlet”in kurulması hedefleniyor.
Özetle, İsrail’in bölgedeki egemenliği peşindeki Siyonist-Evangelistlerin “arz-ı mev’ud ütopyası”na malzeme ediliyor. Bu yüzden “süreç”i de muallel hale getiren zâlimlerin emperyal projelerinden, politik komplo ve kumpaslardan demokrasi, adâlet, barış ve çözüm çıkmıyor…