Zaman sadece bir dakikalığına durur mu? Hep söylenir ya, zaman akar su misali diye. Evet, zaman akar gider, ardına bakmaksızın olur bu gidiş. Zaman lâftan anlamaz, zaman söz nedir bilmez ki. Zaman geri alınamaz. Zaman bugüne dek hiç geri dönmedi. Zaman bir fanus içinde saklanmaz ve zaman tükenir.
Ah zaman, şayet bir bekleyiş içinde isen usûl usûl, geçer zaman. O anda en büyük ve en çetin imtihanı olarak karşına dikilir. Bazen de zaman ile bir derdin olmaz, o gün zamanın rüzgârlara bile nasıl galip geldiğine şahit oluruz.
Ahmet Hamdi Tanpınar’ın dizelerinde dile getirdiği gibi;
Ne içindeyim zamanın,
Ne de büsbütün dışında;
Yekpare, geniş bir anın
Parçalanmaz akışında.
Kâinatta her şey öyle bir nizam ve intizam içindedir ki hiçbir hadise zamanından önce veya sonra meydana gelmez. Bu kâinatta her şey zamanı bekler. Âlem de bütün mevcudat bir zaman ile mânâ kazanır.
Rabbimizin bizlere bahşetmiş olduğu zaman, en kıymetli nimetlerden biridir. İnsanoğlu için zaman maddî ve manevî bir sermayedir. Fani dünyadaki zamanı, geçici meşguliyetler ile heba edip kaybetmeyelim.
Zaman ardında bir mazi, önünde olan ise gelecek saklar.
İnsan zaman içinde bir yolcudur. Risale-i Nur da insanın zaman içinde olan yolculuğu şöyle izah edilmiştir:
“İnsan bir yolcudur. Sabavetten gençliğe, gençlikten ihtiyarlığa, ihtiyarlıktan kabre, kabirden haşre, haşirden ebede kadar yolculuğu devam eder.”
Zaman öylesine hızlı geçer ki, âdeta çocukluğu uyumadan önce, dinlediği masallardan biri olur. Ve insan zaman içerisinde imtihanlara tabi olur. Zor ve ayrı ayrı imtihanlar karşısında sabrı öğrenir. Sabır bir zaman sonra şükre dönüşür. Böylece insan zaman ile olgunluğa erişir ve insan-ı kâmil seviyesine ulaşmış olur. Bu şekilde akıp geçen zaman ebedî bir elmas değerini kazanır.
Akrep yelkovanı, gece gündüzü, güz baharı takip eder. Her karanlık zamanı geldiğinde aydınlığa kavuşur. Her duânın da bir kabul zamanı vardır. Sadece doğru zamanı beklemek lâzım. Sadece zamana bırakmak lâzım. Zaman herşeyi gösterir. Zaman sessizce bir andır. Ve akıp gider.