İman bir intisaptır. Öyle bir intisaptır ki, bütün kâinatla sizi bağlar, içinize, gönlünüze sıcaklık verir. Siz peygamberleri, melekleri de seversiniz; ağaçları, taşları, bulutları da.. İman ne kadar artarsa, bu sıcaklık da o oranda artar. 

Bu da başka insanlara, canlılara ve çevreye duyarlılığı da arttırır.

İmanın sıcaklığını içinde duyumsayamayan insan, aile efradına karşı hırçın, dışarıya karşı da serttir. İnsan, bedenine giren her bir besinin sıcaklığına ve intisabına zarar vermeyen türden olmasına dikkat etmelidir. Nasıl anlarız bunu? Tabiî yapısını bozmamış ürünler, tabiîye daha yakın ürünler sizin yapınıza zarar vermez. Ya da tabiî ürünlerin terkibiyle oluşmuş ürünler de tercih edilebilir. Bu bağı günlük hayatına yansıtamayan fertlerin olaylara bakışı, yorumlayışı ve algılayışı da sert olacaktır.

Peygamberimiz'in (asm) hayatına mûnislik hâkimdi. Yürürken, konuşurken, yemek yerken, şakalaşırken hep bu mûnislik sezilirdi. Hâlinde insanları inciten hiçbir şey olmaz, hırçınlık eseri göstermezdi. Bunlar elbette imanını hayatına, Kur'ân ahlâkını fıtratına oturtmasının tezahürüydü.

Hayvanî gıdaları fazla tüketen insanların daha sert, bitkisel gıdaları tüketen insanların daha yumuşak ve lâtif bir fıtrata büründüğü bilinen bir gerçektir. Hakeza, keçi gibi inatçılığıyla bilinen bir hayvanın etinden tüketen insanların da inatçı olduğu da gözlemlenen bir gerçektir.