Çocuğu gözlemlerken bizi en çok düşündüren soru; ‘Bu çocuk neden böyle davranıyor?’ şeklinde olur. Bu soruyu ve çözüm yollarını bulmaya çalışmak günlerimizi alır. Öncelikle eşimize sonra da tecrübeli bir büyüğe ya da uzman desteği ile çözmeyi deneriz. Bazen psikolojik bir neden, bazense sadece büyüme atağı olarak gözlemlediğimiz davranışların hepsinin gelip geçici olduğu düşünerek önemli olanın çocuğumuza sevgi/saygı ve değer verme duygularını aşılamamız gerekiyor.

Hele ki deprem bölgesinde olan nice evladımız için içimiz yanarken tüm dünya bir araya gelmeliyiz. “Mazlumun âhı tâ arşa kadar gider” kuvvetli bir hakikattir. İnternette bir cümle ile karşılaştım diyor ki: “Yetişkinlerin yükünü çocukların sırtlandığı bir dünya kuruldu. Çocukları sırtlanabilecek yetişkinlerin olduğu bir dünya da kurulabilir umarım.”  Cenab-ı Hak, masum ve mazlum insanlarımızın yâr ve yardımcısı olsun.

Çocuk yetiştirken, onların etrafında steril bir ortam oluşturmaya çalışsak da okul, arkadaş ve çevre onlara negatif durumlar yaşatabilir. Çocuğumuz hiç ağlamasın, isteriz. Fakat bunun mümkün olmadığını gördükçe çaresizliğimizi hissederiz. Olay ve durumları önce kendi içimizde çözümlemek onlara pozitif yansıma sağlayacaktır. Çocukta alışkanlıklar önce büyüklerde gördüğünü taklit ederek başlar. Çocuk, yakın çevresinin beklentilerine uyma eğilimindedir. O hâlde, onun dinî ve ahlâkî açıdan ileride nasıl biri olacağı konusunda yetişkinler belirleyici olmaktadır. Dolayısıyla anne-baba ve eğitimcilerin çocuklara bu yönde rehberlik etmeleri gerekmektedir. Çocukların yanında örnek davranışlar sergileyerek onların bu duygusunu fırsata dönüştürmelidirler. (Yâsemin Yaşar) 

Çocuklarımızla zaman geçirirken onlarla bütünleşmek bize de şifa verecektir. Çocuklar ile iletişime geçerken aslında kendi içimizdeki çocuk ile konuştuğumuzu zaman geçtikçe anlayacaksınız. Bebeği olan bir anne ile birlikte vakit geçirme imkanı bulduk. Gözlemlediğim kadarıyla bebeğinin her oyuncak atmasında ‘neden böyle atıyorsun?‘ dediğini duydum. Ya da bebeğin her yaptığı harekete şikayet eden! Dur canım bismillah, anneliğe yeni adım atmışın, önünde uzun yıllar var. Şimdiden şikayete başlarsak o yavrucuğumuzun psikolojisi siz düşünün.

Anneliğin ne kadar kutsal bir sorumluluk olduğunu bizlere anlatan hakikatleri okuyarak anneliğin vermiş olduğu o güzel latif duygularımız ile imanlı nice nesiller yetişir inşaallah. Onları suçlamadan, değersiz hissettirmeden...