Eskiden, gazetelerin hemen tamamının künye bölümünde aşağıdaki tarza “centilmenlik” ibareleri yer alırdı:

* Bu gazete, Basın Ahlâk Prensiplerine uymaya söz vermiştir.

* Bu gazete, Basın Meslek İlkelerine uymayı taahhüt etmiştir.

* Bu gazete, Basın Ahlâk Yasasına (Esaslarına) uymaya söz vermiştir.

İşte, bu ve benzeri mânâdaki “Centilmenlik Anlaşması”na dair söz ve ibarelerin Türkiye’deki gazetelerin künyesinde yer almasının başlangıç tarihi, 24 Temmuz 1960’tır.

Bu meselenin hikâyesi ise, kısaca şöyledir:

Son zamanlarda daha az sayıdaki gazetede yer-mâkes bulan Basın Ahlâk Yasası (İlkeleri, Esasları, Prensipleri), Türkiye’de hukukî bir müeyyidesi olmayan prensipler, kural ve kaideler manzumesidir.

Söz konusu ilke ve prensipler, basın-yayın hayatında çalışan gazetecilerin kendi aralarında uymayı kabul ettikleri bir nevi centilmenlik anlaşması olarak da görülebilir.

14 Şubat 1952’de Uluslararası Basın Enstitüsü'nün kabul etmiş olduğu bazı prensiplerin Türkiye için de geçerli sayılması üzerine, Türkiye Gazeteciler Cemiyeti (TGC) tarafından “Türkiye Gazetecileri Hak ve Sorumluluk Bildirgesi” adı altında bir metin hazırlandı.

Bu metin, 24 Temmuz 1960 tarihinde Türkiye Gazeteciler Cemiyeti ile Türkiye Gazeteciler Sendikasının ortak çabasıyla düzenlenen bir merasimle, gazeteciler ve yayın kuruluşlarının temsilcileri tarafından imzalanarak yürürlüğe girdi.

İşte, bahsi geçen “Basın Ahlâk Yasası"nın maddeler halindeki bazı hükümleri:

* Gazetecilik mesleği, şahsî menfaat için ve kamu zararına olacak şekilde kullanılamaz.

* Ahlâk dışı müstehcen yayın yapılamaz.

* Şeref ve haysiyetlere karşı haksız yayın yapılamaz.

* Kişi ve kuruluşlar aleyhinde iftirada bulunulamaz.

* Dinî değerlerin istismarı yapılamaz.

* Haberler, doğruluğuna emin olunmadan yayınlanamaz.

* Tarafgir fikirlere haber metinlerinde yer verilemez.

* Yayınlanmamak kaydıyla (of the record) verilen bilgiler, basın-yayın yoluyla yayınlanamaz.

* Yanlış yayınlar dolayısıyla gönderilen tekzipler, en kısa zamanda yayınlanır.

Burada yazılanların hemen tamamı basın mensupları tarafından fikren kabul görmekle beraber, tatbikatta bunun hakkının verildiğini söylemek pek mümkün değil. Hele ki, son yıllarda ve günümüzde...

Zira, günümüz itibariyle bütün ahlâk prensiplerini çiğneyerek veya yok sayarak yayın yapan sözde gazeteler ve gazeciler var, ne yazık ki...

ANAP’tan geriye kalan...

Başlangıcından itibaren ismi “Yeşilköy Havaalanı” olan yerin ismi, 24 Temmuz 1985’te  “Atatürk Havalimanı” şeklinde değiştirildi.

Bu isim değişikliği, özellikle Başbakan ve ANAP Genel Başkanı Turgut Özal’ın isteği ve gayreti neticesi gerçekleştirilmiş oldu. (Aynı siyasî partinin çabasıyla, Birecik’teki en büyük barajın ismi “Atatürk” şekilde, İstanbul’daki Kurtköy Havaalanı’nın ismi de “Sabiha Gökçen” şeklinde değiştirilmiş oldu.)

Kuruluş tarihi tâ 1912’ye dayanan ve zamanla geliştirilerek 1953’te uluslararası standartlara uygun hale getirilen Yeşilköy Havaalanı, yolcu kapasitesi itibariyle bugün dünyanın sayılı havalimanları arasında yer alıyor.

Bu yılın sonlarına doğru iptal edileceği söylenen Yeşilköy Havalimanı’nın olduğu yerin “Millet Bahçesi”ne dönüştürüleceği söyleniyor.

***

@salihoglulatif:

Dinî Cemaat ve Tarîkatler:

* Bunlar sosyal bir vaka, sosyolojik bir realitedir

* Bunlar şeffaf hale getirilebilir; ama asla ortadan kaldırılamaz.

* Baskı uygulanırsa, yeraltına itilmiş olur.

* Aralarında STK ile Örgüt ayrımı yapılmalı.

* Sapkın hale gelenler üzerinden toptan karalama yapılmamalı.

* Zira, kötü misâl, emsâl olmaz.