Allah insanları mükemmel ve mükerrem olarak yaratmış, hikmeti gereği kabile ve kavimlere ayırmıştır. Farklılıklar birbirini ötekileştirmek için değil, Allah’ın isim ve sıfatlarının farklı farklı tecellilerini göstermesi içindir. 

HÜR İRADE İLE İMTİHAN

Gerekli donanımı verilmiş, iyi ve kötü, doğru ve yanlış, nihayet iman ve küfrün mahiyeti ve sonuçları açıklanmış ve insanlar imtihana tabi tutulmuştur. Din; Allah’ın uyarıcı ve müjdeleyici olarak yeryüzüne peygamberleri vasıtasıyla bildirdiği, dünya hayatının prensiplerini ve ölümden sonraki ebedî hayatın mahiyetini açıkladığı kurallar bütünüdür. Rahman’ın aziz bir misafiri olarak her şey insanın emrine musahhar kılınmış, hürriyet hediye edilmiş; inanıp inanmamakta serbest bırakılmıştır.

HİDAYET EDİCİ DEĞİL, SADECE TEBLİĞ EDİCİ

Allah, kullarının hür iradesini Kendisine inanmalarında bile zor kullanmaz. Kullarının hür iradeleriyle inanmalarını ister. Allah hakkı ortaya koyar, bunun için peygamber görevlendirir, kitap indirir, din gönderir. Kullarının hidayete ermesi için yardım da eder. Kullarının günahtan pişman olmaları ve tövbe etmeleri halinde tövbelerini kabul de eder.

Ancak O kullarını hür bırakır. Kullarının hürriyetini elinden almaz. “De ki: Hak Rabbinizdendir. Dileyen iman etsin, dileyen inkâr etsin! Peygamberin görevi tebliğ etmekten ibarettir. Sen sevdiğine hidayet edemezsin. Oysa Allah dilediğini hidayete erdirir.” Tarzındaki emirler dine hizmeti gaye edinen kişilere yol gösterici mahiyettedir.

DOĞRU İSLÂMİYETİ ÖĞRENİP ÖĞRETMEK

Dini öğrenip yaşamak, kurallarına uygun şekilde başka insanlara bildirmek çok önemlidir. Savaş esnasında bile bir grup eğitime devam edecek ve geri dönenlere bunları anlatacaktır.

“İnananlar toptan savaşa çıkmamalıdır. Her topluluktan bir taifenin dini iyi öğrenmek ve milletlerini geri döndüklerinde uyarmak üzere geri kalmaları gerekli olmaz mı? Ki böylece belki yanlış hareketlerden çekinirler.” (Tevbe - 122)

ÜCRETİNİ ALLAH’TAN İSTE!

Dini grup, cemaat ve tarikatlar toplumun bir gerçeğidir. Hayatın her safhasında olduğu gibi bu alanda da bazen yanlışlıklar, suistimaller, haksız rekabetler olabilir. Dine hizmeti şerefli bir görevdir. Muhatap bütün insanlardır, her gruba yetecek kadar. 

Aslolan rekabete girmeden her grubun kendi kulvarında, birbiriyle uğraşmadan ve sadece iman ve Kur’ân hizmetine yoğunlaşmasıdır. Ticaretten, siyasetten, rekabetten uzak bir şekilde Allah rızası için ve ücretini insanlardan değil Allah’tan bekleyerek hizmet etmektir. Birbiriyle boğuşanlar müsbet hareket edemezler, hizmet yapamazlar. 

BİRBİRİYLE UĞRAŞAN MÜSLÜMANLAR

Bediüzzaman: “Neden ehl-i dünya, ehl-i gaflet, hattâ ehl-i dalâlet ve ehl-i nifak rekabetsiz ittifak ettikleri halde, ehl-i hak ve ehl-i vifak olan ashab-ı diyanet ve ehl-i ilim ve ehl-i tarikat, neden rekabetli ihtilâf ediyorlar? İttifak ehl-i vifakın hakkı iken ve hilâf ehl-i nifakın lâzımı iken, neden bu hak oraya geçti ve şu haksızlık şuraya geldi?” sorularına ikna edici cevaplar verir 20. Lem’ada.

Müslümanların; ‘artık din düşmanlarıyla değil birbirleriyle uğraşacağını’ söyleyen sosyologlar haklı çıktı. Birbirimizle uğraşmaktan hizmete vakit bulamıyoruz kimi zaman. Irkçılık, mezhepçilik sürekli kaşınıyor. Düşman düşmanlığını elbet yapacak. Müslümanlara düşen Müslümanca yaşamaktır. Her insanın fıtratı farklıdır. Kim, nerede ve hangi grupta rahat bir şekilde doğru İslâmiyeti yaşayabiliyorsa bundan sadece iftihar edilir. Farklılıklarımız zenginliğimizdir.

KARANFİL GÜLE RAKİP DEĞİLDİR

Hangi çiçek, diğerini sarı açtı diye ayıplar?

Hangi kuş, farklı ötünce diğerine yasak koyar?

Derisinden, dilinden ötürü öldürülüyor insanlar.

Ah insanlar!

Her şeyi bulup kendini bulamayanlar..