Hem maddî, hem manevî hissiyâtı kim verdi?

Bunları niçin verdi, Yaratanı bul dedi,

Akıl, kalp, ruh, hissiyât, letâif hediyeydi,

Mana-yı harfî ile bilinmeyi istedi.

Kulaklar Hakkı duymaz, Haktan ediyor nefret,

Hâl diliyle yapılan tesbihâtı eder red,

Süfliyât nağmeleri kulaklarda çınlar net,

Mühürlenince kulak itaate olur set.

Esma’nın aynasıdır mevcudatın her biri,

Göz şüphesiz görüyor tecelliyat dipdiri,

Gözü vereni bilmez imandan kalsa geri,

Gözler mühürlenince Cehennem olur yeri.

Diller hakkı söylemez., söylerse yalan söyler,

Dünyaperest olarak kulluğunu terkeder.

Hep dünyayı konuşur, bekâ rahatsız eder,

Diller mühürlenince Sırat’tan nâra düşer.

Akıl her neye baksa bir Yaratan var diyor,

Mana-yı harfî ile dosdoğru tefekkürdür,

Mana-yı ismî ile bakmak büyük küfürdür,

Akıl mühürlenince Cehenneme düşürür.

Günahta ısrar etseniz mühürlenir kalbiniz,

İmanın nûru çıkar, kalmaz hakikatiniz, 

Manen kalbler ölmüştür, yaşayan ölüsünüz,

Cehenneme odundur, ebette bu cisminiz.

Letâifin nurunu söndürür her bir günah,

Duyguların nurunu öldürür her bir günah,

Esfel-i sâfiline düşürür her bir günah,

Vahşî canavarlara dönüştürür her günah.

Âsar-ı sanatını kendisi görmek ister,

Başkasının gözüyle elbet görünmek ister,

Melek, ins ve cinlere kendini göstermek ister,

Bu kadar hasselerle ‘’Allah’’ dedirtmek ister.

Mehmet Kovancı
[email protected]