Arada böyle oluyordu. Ama uykusuzluk çok zordu. Çünkü vakit geçmiyor, canı bir şey yapmak istemiyordu. Bazen farkına varmasa da uyku ne kadar büyük bir nimetti. Gece olduğu zaman, insan vücudunun uyku ile yenilenmesi, zihninin dinlenmesi ve rüya gibi önemli bir nimet ile hayallerinin filmini çekmesi.. 

İçinden “ Ya Sabır, Ya Şafi” Esmalarını çekmeye başladı. Çünkü kafasındaki ses onu daha da bir yoruyordu. Sürekli: “ Uyuyamıyorum, uyuyamayacağım” gibi tepkiler veriyordu. Bir süre daha tesbih çekti. Sonunda uyumuştu ve aslında bu, kafasındaki seslere dua ile cevap verince olmuştu. 

İnsan, vesvese ettiği zaman daha çok sıkılıyordu ve işleri ters gidiyordu. Oysa Allah’a güvenerek, O’ndan yardım istediği zaman her işi daha kolaylaşıyordu.